Περιγραφή
Εδώ μέσα στο πολυθόρυβο κέντρο της ελληνικής επικράτειας, κάτω από τα μάτια των αναρίθμητων αρμόδιων, δίπλα μας, κυκλοφορούν ολόκληρες στρατιές κακοποιών. Για να έχετε μια αμυδρή ιδέα της Αθηναϊκής Βαβυλωνίας, υπάρχουν αυτή την στιγμή περιφερόμενοι ελεύθεροι στους αθηναϊκούς δρόμους 32 ληστές των ορέων που έτυχαν αμνηστίας.
Συνέβη προ διμήνου ο ταγματάρχης του αρχηγείου της Χωροφυλακής Μπριλλάκης, άλλοτε διοικητής των Ιωαννίνων να ακούσει μια φωνή στην «Ήβη».
«Καπετάνιε, μου επιτρέπεις να σε κεράσω μια μπύρα, γιατί δεν με σκότωσες στο Μιτσικέλη ένα βράδυ;».
Ο ταγματάρχης εμβρόντητος, αντελήφθη τότε, ότι ο ευγενής διπλανός του κύριος δεν ήταν άλλος από τον άλλοτε λήσταρχο των Ηπειρώτικων Ζαγοριών Καραμπάτσης τον οποίον λυσσωδώς καταδίωκε κατά τα χρόνια 1925-1928 και ο οποίος του διέφυγε…
Αυτά περίπου γράφει ο Ε. Θωμόπουλος τον Δεκέμβρη του 1932 στην εφημερίδα «Ακρόπολις» στο πλαίσιο πολυήμερης σειράς ρεπορτάζ με τον χαρακτηριστικό υπέρτιτλο: «εις τα άδυτα του κοινωνικού μας υποκόσμου».
Ο λήσταρχος Καραμπάτσης βέβαια δεν συνοδεύεται από το πλήθος ιστοριών, θρύλων, προφορικών παραδόσεων, ληστρικών ρομάντζων, επιφυλλίδων, ρεπορτάζ και συνεντεύξεων όπως οι σύγχρονοι του λήσταρχοι Ρεντζαίοι, Κουμπαίοι, Τζάτζας, Φορφόλιας κτλ.
Η δράση του ως λήσταρχος είναι πράγματι κάπως δευτεράτζα, σε σχέση με τους υπόλοιπους, όμως η ιστορία του αξίζει να διαβαστεί. Σημαντικό κομμάτι της και κυρίως τον τρόπο με τον οποίον αμνηστεύτηκε, διέσωσε ο δημοσιογράφος Αντ. Σβώκος στα ρεπορτάζ που συνέταξε στην εφημερίδα «Ελληνική», με αφετηρία τις έρευνες του για την ληστεία της Πέτρας και την ληστοκρατούμενη Ήπειρο το καλοκαίρι του 1926.
Αυτό το κομμάτι χρησιμοποιήσαμε ως βάση για να την διηγηθούμε μέσα από το qr code της αφηγηματικής κούπας που συνοδεύει τη μούρη του.
Βάλτε καφέ να σας τα πούμε!
