Περιγραφή
Μόνο η νύχτα
Ο εικοσιπεντάχρονος Άρθουρ έχει εγκαταλείψει τις σπουδές και το σπίτι του· ζει σε ξενοδοχείο με επίδομα του πατέρα του, με τον οποίο δεν έχει συχνή επικοινωνία. Τον στοιχειώνει ένα παιδικό τραύμα που τον έχει οδηγήσει στην κατάθλιψη και το ποτό. Η συνάντηση μετά από χρόνια με τον πατέρα του και με μια κοπέλα που γνωρίζει την ίδια μέρα σ᾽ ένα μπαρ θα σταθούν ικανά να διαχειριστεί το τραύμα του και την εκρηκτική συμπεριφορά του;Το πρώτο μυθιστόρημα του συγγραφέα του Στόουνερ. Ένα ψυχολογικό έργο που ο Τζον Γουίλιαμς έγραψε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν νοσηλεύτηκε ως τραυματίας. Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1948 αλλά δεν προσέχτηκε ιδιαίτερα. Επανεκτιμήθηκε εξήντα χρόνια μετά και προστέθηκε στη λίστα των άλλων μεγάλων έργων του.
Μόνο η νύχτα
Από την αρχή μέχρι το τέλος του βιβλίου, οπότε η πιο ακραία φαντασιοκοπία μοιάζει να εναλλάσσεται με τον πιο απτό ρεαλισμό, κανείς δεν ξέρει αν αυτές οι εφιαλτικές στιγμές αναφέρονται στην εξωτερική ή στην εσωτερική πραγματικότητα. Γιατί αυτό που ουσιαστικά κατατρέχει τον Άρθουρ, έναν σακατεμένο Αρθούρο με σαλεμένη συνείδηση ‒φόρο τιμής στους τρελούς χαρακτήρες του αγαπημένου του Σαίξπηρ ίσως;‒, δεν είναι τόσο οι φαινομενικοί του αντίπαλοι, από τον υποτιθέμενα καλό γκέι φίλο του, τον Στάνφορντ, που γίνεται εχθρός όταν αρνείται να του δώσει δανεικά, μέχρι τη δυνάμει ερωμένη του Κέιτ ή τον πατέρα του, αλλά το ίδιος του ο εαυτός. Ο Άρθουρ είναι διαρκώς διχασμένος μεταξύ απραξίας και βίας, φαντασιοκοπίας και ωμής συνειδητοποίησης.
Η αναδυόμενη επίγνωση της αλήθειας μέσα από τους εφιάλτες, μέσα από μια εσωτερική σύγκρουση που ανταποκρίνεται στην πατρική φωνή και η φαινομενική τελική μονομαχία μεταξύ του νεαρού άνδρα και του πατέρα είναι, τελικά, παρά την όποια μεταστροφή, σχεδόν αναμενόμενη. Ο νεαρός μετατρέπεται ξαφνικά από θύμα σε θύτη και το αντίστροφο σε έναν φαύλο κύκλο βίας σαν αυτόν που διαπερνά τα αρχαία δράματα ή σαν εκείνον που είχε αντικρίσει ο ίδιος ο συγγραφέας όταν βρέθηκε στο μέτωπο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι σαφές ότι στα μάτια του η βία γεννάει βία και ο πόνος κι άλλο πόνο, ακόμα κι αν δεν ξέρει κανείς ποιος είναι αυτός που την προκαλεί και ποιος εκείνος που τη δέχεται. Ενδεχομένως να ήταν το μόνο που θα μπορούσε να σκεφτεί γράφοντας το πρώτο του βιβλίο λίγα χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου.
