Η σκιά του εαυτού μας

Παρουσίαση

Σ’ ένα παλιό συνεργείο, σε μια λαϊκή γειτονιά του Σαντιάγο, τρεις εξηντάχρονοι φίλοι περιμένουν ανυπόμονα την άφιξη ενός άνδρα.
Ο Κάρλος Σαλίνας, ο Λόλο Γαρμενδία και ο Λούτσο Αρανσίβια, τρεις παλιοί αγωνιστές της Αριστεράς, ηττημένοι από το στρατιωτικό πραξικόπημα του Πινοτσέτ, καταδικασμένοι στην εξορία και τον ξεριζωμό, ξανασυναντιούνται τριάντα πέντε χρόνια αργότερα, με πρωτοβουλία του Πέδρο Νολάσκο, ενός παλιού συντρόφου που τον περιμένουν για να τεθούν υπό τις διαταγές του και να προβούν σε μια παράτολμη επαναστατική πράξη.
Ο Νολάσκο, όμως, ενώ κατευθύνεται προς το συνεργείο, βρίσκει ένα θάνατο γκροτέσκο, χτυπημένος από την τυφλή μοίρα με τη μορφή ενός πικάπ που πετιέται από ένα παράθυρο μετά από ένα βίαιο συζυγικό καβγά.
Κι ενώ όλα έδειχναν ότι μετά το θάνατο του αρχηγού το σχέδιο θα ματαιωνόταν, o Γαρμενδία πλησίασε τους συντρόφους του και τους απευθύνθηκε με την αγαπημένη φράση του νεκρού συντρόφου: “Λοιπόν, παιδιά; Είστε;”
Η Σκιά του εαυτού μας είναι μια περίτεχνη λογοτεχνική ακροβασία γραμμένη με την καρδιά και το στομάχι, στην υπηρεσία μιας συγκινητικής ιστορίας: αυτής των χαμένων αριστερών της Λατινικής Αμερικής και της Χιλής του τέλους του περασμένου αιώνα. Ένα πολιτικό-αστυνομικό μυθιστόρημα που ξέρει να αποσπά τόσο τα δάκρυα όσο και το τρανταχτό γέλιο, που τιμήθηκε με το βραβείο PRIMAVERA 2009. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

“Η λογοτεχνία μου γεννιέται απ’ την πραγματικότητα, που είναι ενδιαφέρουσα από μόνη της, πλούσια και αντιφατική. Πάντα επιδίωξα να γράψω την ιστορία των ηττημένων, των ηττημένων του αδηφάγου καπιταλιστικού συστήματος. Όλο μου το έργο είναι γεμάτο από τέτοιους ανθρώπους” είπε ο συγγραφέας που μίλησε, με καθαρότητα και ήπια οργή, για πολλά ζητήματα του παγκοσμιοποιημένου κόσμου μας, αναδεικνύοντας τις επιπτώσεις της σημερινής παρατεταμένης κρίσης της “νεοφιλελεύθερης οικονομίας της αγοράς, ενός συστήματος που δε λειτουργεί και επιπλέον έχει εκτοπίσει στην άκρη τον πιο θεμελιώδη παράγοντα των κοινωνιών μας που είναι οι πολίτες”. (Από συνέντευξη του συγγραφέα στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ. Άρθρο του Γρηγόρη Μπέκου.)