Το βράδυ της 28ης Μαρτίου 1933 ένας απρόσεκτος πελάτης των σεπαρέ του θερινού κινηματοθεάτρου «Στάδιον», το οποίο είχε μεταβληθεί σε «ναό της Αφροδίτης», έριξε το αναμμένο τσιγάρο του σε έναν σωρό παλιών εφημερίδων με αποτέλεσμα μέσα σε μερικά λεπτά το θέατρο, τα σεπαρέ, τα καμαρίνια των ηθοποιών και μαζί τους μια στοίβα από καρέκλες να μετατραπούν σε πυροτέχνημα. Αυτή είναι η εκδοχή της αστυνομίας, την οποία αμφισβήτησε ο συντάκτης της εφημερίδας Εσπερινή, Μήτσος Δειλινός. Κατά την άποψη του Δειλινού η πυρκαγιά μεταδόθηκε από την ερωτική φλόγα που κατακαίει τα στήθη των εραστών:
Φαίνεται όμως, η ερωτική φλόγα που καίει καρδιές και αποτεφρώνει στήθη και σεπαρέ, ότι δεν αντέχει εις τους κρουνούς των υδάτων των πυροσβεστικών αντλιών και οι πυρπολούμενοι από ερωτικόν πυρ έσπευσαν να εγκαταλείψουν το σεπαρέ δια να διατηρήσουν ίσως άσβεστον τον περιφλεγή τους έρωτα.
Σύμφωνα με όσα καταγράφει ο ίδιος, πυροσβέστες, αστυνομικοί και όσοι περίεργοι έσπευσαν στον τόπο της πυρκαγιάς «παρέστησαν μάρτυρες απερίγραπτου κωμικότητας σκηνών». Από τα σεπαρέ έβγαιναν αλλόφρονες και ημίγυμνες γυναίκες εγκαταλείποντας τσάντες, γούνες, φορέματα και άλλα ήδη που καλύπτουν ορισμένα μέλη του γυναικείου σώματος «τα οποία η σεμνοτυφία απαγορεύει να αναφερθώσιν». Στην ίδια κατάσταση εξέρχονταν και οι άντρες:
– Νίκο, άφησα μέσα, καημένε, το…
– Δεν βαριέσαι! Εδώ χαλάει ο κόσμος!
– Τι θα πει ο άντρας μου!
– …
– Καλέ, τι ατυχία ήτανε αυτή;
Πριν ολοκληρώσει την περιγραφή του ο Μήτσος Δειλινός σχολιάζει:
Ο ελεύθερος έρως διώκεται ο δυστυχής παντού και δεν μπορεί να εύρη ησυχία πουθενά! Όταν δεν τον κυνηγούν το Τμήμα Ηθών της αστυνομίας πόλεων, ο σύζυγος με το πιστόλι, ο αδελφός, ο εξάδελφος και ο ερωμένος, τον καταδιώκει η πυρκαϊά και τον εξαναγκάζει να τρέχει αλλόφρων στους δρόμους. […] Εις το μέλλον αι «αίθουσαι δι’ οικογενείας» θα πρέπει να κατασκευάζονται από μπετόν αρμέ και οι πόρτες των να γίνονται από σίδερο, ώστε και άφλεκτοι να είναι και να μη υποχωρούν αι θύραι εις την πρώτην κλωτσιάν του συζύγου ή του αστυφύλακος. Καλόν μάλιστα θα ήτο να ιδρυθούν και ειδικαί ασφαλιστικαί εταιρεία του ελευθέρου έρωτος, αι οποίαι εις τοιαύτας στιγμάς να εφοδιάζουν τας απίστους με τσάντες, φορέματα και εσώρουχα προς αποτροπήν διαζυγίων και ερωτικών δραμάτων. Ο διωγμός του έρωτος πρέπει να παύσει και τα ερωτικά ατυχήματα να ασφαλισθούν.
Φαίνεται, τέλος, ότι η πυρκαγιά στα σεπαρέ προκάλεσε τόση εντύπωση, ώστε και η διπλανή στήλη της εφημερίδας καταπιάνεται με το ίδιο θέμα, το οποίο αναπτύσσει επί το λαϊκότερον ο ψευδώνυμος «Νώντας» στη σταθερή στήλη του «Βλάμικες Κουβέντες»:
Ε ρε, Παναγία μου, να είσαστε από κανένα μέρος χτες το βράδυ και να βλέπατε την πυρκαϊά που ‘γινε εκεί στη μπύρα, κοντά στο Στάδιο. Μεγαλείο, μάγκες! Κάθισα δυο ολόκληρες ώρες και εθαύμαζα τη φωτιά που έκαιγε τις καρέκλες, τις διάφορες σανίδες και τα «δωμάτια περί οικογενείας». Εγλέντησα κι ευχαριστήθηκα όπως ο Νέρωνας άλλοτε που ‘βλεπε την Κωνσταντινούπολη και καιγότανε. Αλλά πώς να μη γλεντούσα όταν έβλεπα γυναίκες μισόγυμνες να βγαίνουν από τα «δωμάτια περί οικογενείας» και να τρέχουν στο δρόμο σαν τρελές για να βρούνε ένα ταξί να φύγουνε; Ύστερα από πίσω τους να τις ακολουθούνε κάτι μαγκλαράδες με τα σακάκια και τα παντελόνια τους στα χέρια. Όποιος και να ήτανε στη θέση μου εκείνη την ώρα θα ‘σκαγε στα γέλια. Η αλήθεια είναι πως τους λυπήθηκα για το κατάντημά τους. Αλλά ποιος τους φταίει; Ας φροντίζουνε άλλοτε να πηγαίνουν σε πιο ασφαλισμένα μέρη για να κανονίζονται εντάξει.
