Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Ε. Θωμόπουλου που δημοσιεύεται στην εφημερίδα Ακρόπολις την 1η Ιουνίου του 1932, σε παρόδους των κεντρικών δρόμων της Αθήνας, αλλά και σε απομακρυσμένες συνοικίες, έχουν τοποθετηθεί ορισμένα ενοικιαστήρια. Όμως τα προσφερόμενα για ενοικίαση δωμάτια στην πραγματικότητα δεν χρησιμεύουν παρά «δια να γίνονται ενοικιάσεις δυστυχών υπάρξεων από δρομαίους φιληδόνους ενοικιαστάς».
Κάποιος από τους ιδιοκτήτες των δωματίων παρατήρησε ότι ο ενοικιαστής του, ένας άθλιος τύπος, ονόματι Χρήστος, όταν νοίκιασε το δωμάτιο δεν εννοούσε να ξεκολλήσει το ενοικιαστήριο. Αντιθέτως μάλιστα το ανανέωσε και το περιποιήθηκε τοποθετώντας το σε ξύλινη πινακίδα. Ο ιδιοκτήτης λοιπόν αναγκάστηκε να ζητήσει εξηγήσεις από τον περίεργο ενοικιαστή του για να λάβει την εξής απάντηση: «Ξέρεις, εγώ ταξιδεύω τακτικά και λείπω πολύ από την Αθήνα. Δεν θέλω να σου μένει ξενοίκιαστο το σπίτι. Άσε λοιπόν να υπάρχει ενοικιαστήριο». Ο ιδιοκτήτης πίστεψε και δεν πίστεψε τις βεβαιώσεις, μέχρι που από τη γειτονιά τού καταγγέλθηκε ότι πολύ περίεργος κόσμος μπαινόβγαινε τα μεσημέρια στα διαρκώς ενοικιαζόμενα δωμάτια. Η ίδια κίνηση σημειωνόταν και τις νύχτες.
Καιροφυλακτώντας αντελήφθη περί τίνος ακριβώς επρόκειτο και ειδοποίησε την αστυνομία, ο αιφνιδιασμός της οποίας «απεκάλυψε πλήρως την νέα “μηχανή”»: δύο ζευγάρια βρέθηκαν μέσα στο δωμάτιο και μια τρίτη μικρούλα περίμενε κάποιον άλλον. Ανακρινόμενη η τελευταία ομολόγησε με κλάματα ότι κατέφυγε εκεί περιμένοντας τον εκλεκτό της, κατά σύσταση του οποίου έφτασε στα ενοικιαζόμενα δωμάτια, καθώς φοβόταν μην την αντιληφθεί κανένας δικός της. Η ιατρική εξέταση απέδειξε ότι η μικρούλα «δεν είχε φτάσει ακόμη εις το ανεπανόρθωτον σφάλμα». Το γεγονός αυτό προκάλεσε υποψίες μήπως τυχόν και ο ίδιος ο εκλεκτός της ήταν συνέταιρος ή πράκτορας του ενοικιαστή, επιβεβαιώθηκε όμως ότι και αυτός ήταν θύμα.
Όπως εξήγησε ο ίδιος, κάποιο βράδυ που έκοβε βόλτες με την αγαπημένη του γύρω από την Ακρόπολη ένας άντρας τον πλησίασε και τον συμβούλεψε, αντί να εκτίθεται έτσι αυτός και το κορίτσι του, να πάνε στα υπό ενοικίαση δωμάτιά του. Εκεί δεν θα προκαλούσε την περιέργεια κανενός και με μεγάλη σχετικά φθήνια: «25 δραχμές μόνο.. Και ασφάλεια…», του είπε.
