Το έγκλημα του υπουργού Δικαιοσύνης Δημητρακόπουλου

Η δράση της λαιμητόμου στην Ελλάδα χρονολογείται από την εποχή του Καποδίστρια, ο οποίος μαζί με τις πατάτες που φύτεψε, μας έφερε εδώ και το άγνωστο αυτό φρούτο της λαιμητόμου, η οποία μάλιστα εκομίσθει από την Ευρώπη, όπου η χρήση της την εποχή εκείνη ήταν πολύ της μόδας.  

Η ηλικία της λαιμητόμου χρονολογείται από την Γαλλική Επανάσταση, όταν ο περίφημος Πέτρος Γκιλοτίνος εμφανίστηκε ενώπιων της Εθνοσυνέλευσης και ανήγγειλε στους επαναστάτες ότι ανακάλυψε ένα θαυματουργό μηχάνημα με το οποίο μπορούσαν να εξοικονομήσουν και χρόνο, κόπους και προσωπικό για τις θανατικές εκτελέσεις. Η Εθνοσυνέλευση ενέκρινε την εφεύρεση του Γκιλοτίνου και η πρώτη λαιμητόμος στήθηκε αμέσως και άρχισε το ένδοξο έργο της.

Η λαιμητόμος στην Ελλάδα

Όταν η λαιμητόμος μετακόμισε στην Ελλάδα σημείωσε και εδώ ζωηρότατη δράση. Από το Παλαμήδη που εγκαταστάθηκε για πρώτη φορά, ταξιδεύει κάθε τόσο στις διάφορες πόλεις της Ελλάδας  όπου παρουσιαζόταν η ανάγκη της.

Είδα την ιστορική εκείνη λαιμητόμο προ οκταετίας σε μια εκδρομή μου στο Παλαμήδι. Την είχαν λύσει και την φύλαγαν σε τεράστιο κουτί. Τα λεπίδια της είχαν σκουριάσει. Τα δυο χονδρά καδρόνια που αποτελούσαν το στέλεχος της ήταν χρωματισμένα κόκκινα επίτηδες για να μην φαίνεται το αίμα με το οποίο κάθε τόσο ποτίζονταν. Τα ξύλα ήταν ποτισμένα από την κακοκαιρία.

Πόσες καρδιές δεν αναστέναξαν στην θεά της;  Πόσα κεφάλια έπεσαν μέσα στον ντορβά που περίμενε με το θεόρατο ανοιχτό στόμα του κάτω από τα λεπίδια του για να τα δεχτεί.

Καμιά όμως ιστορία θανατικής εκτέλεσης στην Ελλάδα με την λαιμητόμο δεν υπήρξε τραγικότερη από την τραγωδία της καρατόμησης των δεκαέξι μελλοθάνατων επί υπουργίας Δημητρακόπουλου.

Η εκτέλεση των δεκαέξι εκείνων καταδίκων σε μια και μόνο μέρα προκάλεσε κατάπληξη που αργότερα χαρακτηρίστηκε ως «Έγκλημα του Δημητρακόπουλου».

Τα περιστατικά του εγκλήματος Δημητρακόπουλου

Στις περίφημες φυλακές Παλαμηδίου μεταφέρονταν διάφοροι κατάδικοι σε θάνατο, οι οποίοι, λόγο των κομματικών μέσων που διέθεταν ήταν σίγουροι ότι δεν επρόκειτο να εκτελεστούν ποτέ. 

Οι φυλακές του Παλαμηδίου είχαν γεμίσει αλλά οι λάμες της λαιμητόμου είχαν σκουριάσει. Κι όμως μια μέρα αναγγέλθηκε ότι υπουργός Δικαιοσύνης ανέλαβε ο Δημητρακόπουλος, ο οποίος είχε πάρει την απόφαση να επιδιώξει την πιστή εφαρμογή του ποινικού νόμου. Ρώτησε πόσοι βρίσκονται κατάδικοι σε θάνατο και έδωσε εντολή να εκτελεστούν το νωρίτερο. Στις φυλακές Παλαμηδίου ήταν κλεισμένοι οι δεκαέξι κατάδικοι στους οποίους ήρθε γρήγορα το μήνυμα ότι λίγα θα ήταν ακόμα τα ψωμιά τους.

Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης μετά την αποκαθήλωση του Χριστού, μπήκε ο Παπα-Κωνσταντής, ο ιερέας του Παλαμηδιού στο κελί τους και τους ανήγγειλε το τραγικό νέο!    

«Μα αύριο; Μεγάλη Παρασκευή;»

«Αύριο, αύριο πριν ξημερώσει» αποκρίθηκε ο παπάς.

Οι κατάδικοι από την μεγάλη Δευτέρα ήταν ήσυχοι ότι θα ζούσαν τουλάχιστον ως την Λαμπρή! Δεν πίστευαν ότι θα μπορούσαν να εκτελεστούν επάνω στις Αγίες Ημέρες. Κι όμως η διαταγή του υπουργείου ήταν κατηγορηματική: «Να εκτελεστούν οι θανατικές ποινές το συντομότερο»

Οι μελλοθάνατοι εξομολογήθηκαν τα εγκλήματα τους στον Παπά-Κωνσταντή, πολλοί από αυτούς τα αρνήθηκαν τελείως και οι περισσότεροι μετέλαβαν.

Τα ξημερώματα της άλλης ημέρας πήγε το απόσπασμα για να τους παραλάβει. Ένας από τους μελλοθάνατους ήταν στουπί στο μεθύσι. Είχε φορέσει τα ρούχα της μητέρας του και παρουσιάσθηκε εμπρός από το απόσπασμα ντυμένος σαν γυναίκα. Πέντε από τους άλλους παραδόθηκαν επίσης ζαλισμένοι από την αϋπνία, την κούραση και την αγωνία. Περάστηκαν οι χειροπέδες. Το απόσπασμα κατευθύνθηκε σε άλλο διαμέρισμα όπου ήταν κλεισμένοι οι υπόλοιποι δέκα μελλοθάνατοι μαζί με άλλους ισοβίτες.

Αλλά η πόρτα είχε κλειδωθεί από μέσα. Οι μελλοθάνατοι την είχαν καρφώσει ερμητικά και δεν την άνοιγαν. Ο επικεφαλής του αποσπάσματος διέταξε τους κλεισμένους μελλοθάνατους να ανοίξουν αλλά εκείνοι του απάντησαν με ύβρεις. Τότε κι αυτός απείλησε ότι θα έβαζε φωτιά και θα τους έκαιγε ζωντανούς αν δεν υποχωρούσαν. Οι ισοβίτες που ήταν κλεισμένοι παρακαλούσαν με αγωνία τον επικεφαλής του αποσπάσματος να μην τους κάψει σαν ποντίκια.

Η θλιβερή συνοδεία των δεκαέξι καταδίκων

Εκείνος όμως ήταν άτεγκτος. Το απόσπασμα έριξε πυρά ομαδόν πάνω στην κλεισμένη πόρτα πίσω από ην οποία ακούστηκαν τα γρυλίσματα των πληγωμένων ετοιμοθάνατων.

Επί τέλους με την επέμβαση των ισοβιτών η πόρτα ανοίχτηκε και οι μελλοθάνατοι ανασύρθηκαν και δέθηκαν.

Η θλιβερή ακολουθία των δεκαέξι καταδίκων συνοδευόμενη από ισχυρότατο απόσπασμα πέρασε από την ανατολική εξώθυρα του Παλαμηδίου και εξήλθε βαδίζουσα προς το Αλωνάκι που είναι το μικρό οροπέδιο στα βορειοανατολικά του φρουρίου. Εκεί τους περίμενε η λαιμητόμος. Ο περίφημος δήμιος Μπεκιάρης μαζί με τον  βοηθό του Ζήση προετοίμαζε τους καταδίκους.

Στο μεταξύ όμως ενώ η συνοδεία βάδιζε, ένας από τους καταδίκους έπεσε νεκρός από συγκοπή καρδιάς. Τον ανέσυραν νεκρό μέχρι την λαιμητόμο και τον καρατόμησαν πρώτο-πρώτο, έστω και νεκρό, για να εκτελεστεί το γράμμα της υπουργικής διαταγής. Οι άλλοι μελλοθάνατοι εκτελέστηκαν ο ένας μετά τον άλλον.

Μετά τις εκτελέσεις ένας σωρός από κεφάλια είχε μαζευτεί μέσα στον τεράστιο σάκο τον προσδεμένο κάτω από την λαιμητόμο. Λίγο μακρύτερα ήταν ο σωρός των ακέφαλων πτωμάτων. Όταν έφυγε ο κόσμος που παρακολουθούσε την εκτέλεση, ο δήμιος Μπεκιάρης, υπό την βοήθεια πάντα των ανδρών του αποσπάσματος, έψαξε στα ενδύματα των πτωμάτων και ότι βρήκε το έβαλε στην τσέπη του. Ρολόγια, δαχτυλίδια, πορτοφόλια. Ότι υπήρχε εκεί ήταν δικά του…                     

Μ. Γοργός

Παρακολουθήστε τα ρεπορτάζ του Μ. Γοργού μέσα από το ηλεκτρονικό περιοδικό του red n’ noir!