Περιγραφή
Αυτοπροσωπογραφία
Η Αυτοπροσωπογραφία του Εντουάρ Λεβέ είναι ένα μοναδικό βιβλίο (τουλάχιστον από πλευράς δομής) στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Παρουσιάζει τη σπαραχτική αντίφαση ν’ αποτελεί από τη μια έναν ύμνο στη ζωή και στις λεπτομέρειες που συνθέτουν τη ζωή ενός ανθρώπου, κι από την άλλη τη διαθήκη ενός ανήσυχου, ιδιοφυούς καλλιτέχνη, ο οποίος, 65 χρόνια μετά τον αφορισμό του Καμύ («Τη στιγμή που αποφασίζεις πως η ζωή αξίζει ή δεν αξίζει τον κόπο να τη ζήσεις, απαντάς στο βασικό πρόβλημα της φιλοσοφίας»), δυο χρόνια μετά την έκδοση της Αυτοπροσωπογραφίας και δυο μέρες μετά την αποστολή στον εκδότη του των χειρογράφων του τελευταίου βιβλίου του στο οποίο πραγματεύεται την αυτοχειρία του καλύτερού του φίλου, αυτοκτόνησε.
«Έφηβος, νόμιζα πως το Ζωή οδηγίες χρήσεως θα με βοηθούσε να ζήσω, και το Αυτοκτονία οδηγίες χρήσεως να πεθάνω. Έχω ζήσει τρία χρόνια και τρεις μήνες στο εξωτερικό. Προτιμώ να κοιτάζω αριστερά μου. Ένας φίλος μου ηδονίζεται με την απιστία. Το τέλος ενός ταξιδιού μού αφήνει την ίδια πικρή γεύση με το τέλος ενός μυθιστορήματος. Ξεχνάω ό,τι δε μʼ αρέσει. Μπορεί να ʼχω μιλήσει, χωρίς να το ξέρω, με κάποιον που έχει σκοτώσει κάποιον. Πηγαίνω να δω τι είναι στο τέλος ενός αδιεξόδου. Ό,τι κι αν υπάρχει στο τέλος της ζωής δε με φοβίζει. Δεν προσέχω και πολύ αυτά που μου λένε. Εκπλήσσομαι όταν μου βγάζουν ένα παρατσούκλι ενώ καλά καλά δε με γνωρίζουν. Αργώ να το καταλάβω όταν κάποιος μου συμπεριφέρεται με κακία, τόσο πολύ αιφνιδιάζομαι όταν συμβαίνει αυτό: το Κακό είναι κατά κάποιον τρόπο εξωπραγματικό. Αρχειοθετώ. Μίλησα στον Σαλβαδόρ Νταλί όταν ήμουν δύο χρονών. Ο συναγωνισμός δε με κεντρίζει. Η λεπτομερειακή περιγραφή της ζωής μου θα μου ʼπαιρνε περισσότερο χρόνο απʼ όσο μου πήρε να τη ζήσω.» Αυτοπροσωπογραφία
