Η Γωγώ Λιανού και οι Ιστορίες από τον ακάλυπτο κάθε Πέμπτη -στην άβυσσο της απουσίας σου- στο ηλεκτρονικό περιοδικό του red n’ noir
Και πήγα σε μια γωνιά.
Κι έκλαψα.
Όχι γιατί φοβήθηκα.
Αλλά γιατί δε φοβόμουν πια.
Ούτε αν θα πεθάνω, ούτε αν θα πνιγώ στην άβυσσο της απουσίας σου.
Ή στην άβυσσο της δικής μου παρουσίας.
Αυτό που γίνομαι φοβάμαι.
Που μοιάζω με μηχανή.
Που δε ξέρουμε αν μπορούμε να πληρώσουμε το νοίκι μας.
Που κανείς δε μου κρατάει το χέρι.
Που είμαι μόνη.
Που νιώθω μόνη.
Αυτό φοβάμαι.
Κι όλα όσα ακολουθούν μετά απ’ αυτό.