Το κρεβάτι αναστενάζει μαζί μου,
κουνιέται μαζί μου,
τελειώνει μαζί μου.
Κρυφός σύμμαχος του οργασμού μου.
Κι ο καπνός του τσιγάρου μπαίνει μέσα μου.
Σιωπηλός και βλαβερός.
Όπως εσύ, σα να λέμε.
Ένα βλέμμα σου, δέκα οργασμοί μου αγάπη μου.
Φαντάσου να μην έφευγες αυτή τη φορά,
εγώ να έκοβα επιτέλους το τσιγάρο και το αλκοόλ,
φαντάσου να μ’ αγαπούσες αυτή τη φορά.
Το κρεβάτι αναστενάζει μαζί μου,
κουνιέται μαζί μου,
τελειώνει μαζί μου.
Κι εσύ είσαι κάπου εκεί έξω, πίνοντας ήρεμος τον καφέ σου,
αγνοείς την ύπαρξή μου κι όλους τους οργασμούς που μου χαρίζεις,
όταν σ’ εκείνον βλέπω το δικό σου πρόσωπο.
Σιωπηλός και βλαβερός.
Παρών κι απών, πάντα βλαβερός.
Η Γωγώ Λιανού στο ηλεκτρονικό μας βιβλιοπωλείο:
