Η Γωγώ Λιανού με τις Ιστορίες από τον ακάλυπτο κάθε Πέμπτη στο ηλεκτρονικό περιοδικό του red n’ noir
Τα φυτά εσωτερικού χώρου, δεν έχουν ανάγκη το φως.
Ή το θαυμασμό κάποιου τρίτου.
Κι ούτε και πολύ νερό.
Έγινα εσωτερικού χώρου φυτό.
Δε με νοιάζει το φως ή ο θαυμασμός.
Κι ούτε πίνω και πολύ νερό.
Σχεδόν δε νιώθω πια.
Στέκομαι σε μιαν άκρη και δε περιμένω τίποτα από κανέναν.
Κι έφτασα στο μηδέν, όμως γεννήθηκα ξανά.
Ανθεκτική, σκληρή, μάχιμη.
Αυτό δε σημαίνει να ‘σαι ζωντανός;
Άρα δε μπορεί να ονειρεύομαι.
Μετατρέπομαι στ’ αλήθεια, σε άνθρωπος εσωτερικού χώρου.
Θα πληγώνομαι λιγότερο, σωστά;
