Το μυθιστόρημα «Ρέκβιεμ για μια Δημοκρατία» του Τομά Κανταλούμπ κυκλοφόρησε στην Γαλλία το 2019 ενώ στην Ελλάδα μεταφράστηκε από τον Δημήτρη Δημακόπουλο και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις το 2021.
Η υπόθεση
Το φθινόπωρο του 1959 η Αλγερία διεκδικεί την ανεξαρτησία της και ο απόηχος του πολέμου φτάνει στο Παρίσι. Ένας Αλγερινός δικηγόρος, ο Αμπτεραμάν Μπεντουί, που πρόσκειται στο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα FLN, δολοφονείται στο διαμέρισμα του μαζί με όλη του την οικογένεια. Η επίσημη εκδοχή της αστυνομίας είναι ότι πρόκειται για ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο εσωτερικό του FLN.
Ο αστυνομικός υποδιευθυντής Ντεογκρασιάς, ενορχηστρωτής και ηθικός αυτουργός τ ης δολοφονίας, αναθέτει σε έναν πρώην δωσίλογο τυχοδιώκτη, τον Σείριο Βολκστρόμ να εκτελέσει τον δολοφόνο, προκειμένου να κλείσει η υπόθεση χωρίς συνέπειες. Συγχρόνως, προκειμένου να μην προχωρήσουν αποτελεσματικά οι έρευνες αναθέτει την υπόθεση σε έναν νεαρό και άπειρο αστυνομικό, τον Λυκ Μπλανσάρ.
Τον ρόλο καταλύτη για την ιστορία θα παίξει η απόφαση του πατέρα της δολοφονημένης συζύγου. Πρώην ηγετικό στέλεχος της γαλλικής Αντίστασης κατά των Γερμανών και με εμφανές έλλειμμα εμπιστοσύνης απέναντι στην γαλλική αστυνομία, ζητάει από έναν Κορσικανό παλιό σύντροφό του από την Αντίσταση και νυν λαθρέμπορο, τον Αντουάν Καρεγκά, να ανακαλύψει τον δολοφόνο.
Πλοκή, αφήγηση, χαρακτήρες
Η ιστορία ξεκινάει το 1959 και ολοκληρώνεται το 1962 ρίχνοντας φως στα παρασκήνια του Πολέμου της Αλγερίας.
Η αφήγηση εκτυλίσσεται μέσα από την εναλλασσόμενη οπτική τριών εκ των πρωταγωνιστών. Του τυχοδιώκτη πρώην δωσίλογου Σείριου Βολκστρόμ, του λαθρέμπορου πρώην αντιστασιακού Αντουάν Καρεγκά και του νεαρού αστυνομικού επιθεωρητή Λυκ Μπλανσάρ.
Σύμφωνα με το βασισμένο στην παρουσίαση της Le Monde οπισθόφυλλο της ελληνικής έκδοσης: «Με τη συναρπαστική του πλοκή, το “Ρέκβιεμ για μια Δημοκρατία” συμπληρώνει με θαυμαστό τρόπο, ως δίπτυχο, το Μαύρο Αλγέρι του Μωρίς Αττιά».
Η παραπάνω πρόταση είναι εν μέρει μόνο αληθής. Πράγματι ο Τομά Κανταλούμπ καταπιάνεται με το ίδιο θέμα χωρίς μάλιστα να αποφεύγει την ίδια αφελή λύση ενός δημοκράτη μπάτσου σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ευτυχώς όμως, σε αντίθεση με τον Μωρίς Αττιά, ο Τομά Κανταλούμπ μας δείχνει μόνο μια φορά τον Λυκ Μπλανσάρ να κάνει σεξ. Ακόμα ευτυχέστερο το γεγονός ότι δεν μας προκάλεσε αναγνωστικό θαυμασμό το πουλί του δημοκράτη μπάτσου στα διάφορα επίπεδα στύσης του όπως μας είχε συνηθίσει ο ερωτύλος Πάκο Μαρτίνεθ.
Φυσικά δεν περνάει απαρατήρητο το γεγονός ότι παρά την κοινοτοπία του καλού μπάτσου, ο συγγραφέας στην πραγματικότητα μοιράζει τον ρόλο των ερευνητών και σε δυο κακοποιούς από τους ο ένας είναι συγχρόνως και αντικείμενο της έρευνας.
Επίκαιρο μέσα στην διαχρονικότητα του ή και το αντίστροφο, πρόκειται για ένα μυθιστόρημα, στα όρια μεταξύ φίξιον και νονφίξιον, με δυνατή πλοκή και έντονη δράση. Δράση μάλιστα που παρά την ένταση της παραμένει άκρως ρεαλιστική. Το δυνατό του σημείο είναι η απαλή διεισδυτικότητα με την οποία ανατέμνει την παράλληλη λειτουργία κράτους και παρακράτους. Η νηφαλιότητα με την οποία ανιχνεύει τον τρόπο που συμπλέκονται η ακροδεξιά, μεγάλο κομμάτι της παραβατικής οικονομίας, η αστυνομία, η κεντρική πολιτική σκηνή, οι μυστικές υπηρεσίες και ο Τύπος.
Πολύ ενδιαφέρον βρήκα τον τρόπο που αναπτύσσονται οι κατά κοινή ομολογία αρνητικοί χαρακτήρες. Απομαγεμένοι από την κατάρα του αντιήρωα αντιμετωπίζονται από τον συγγραφέα με μια φαινομενική συμπάθεια που στην πραγματικότητα είναι λύπηση. Περπατάνε και δρούνε μέσα στην ιστορία της μεταπολεμικής Γαλλίας. Γίνονται έρμαια της και συγχρόνως δημιουργοί της. Σε κάθε περίπτωση ανθρώπινοι, κρίνονται από τις πράξεις τους και όχι από απλουστευτικές και συγγραφικά ανέξοδες περιγραφές.
Εν κατακλείδι: Δεν πρόκειται για κάποιο μεγάλο αριστούργημα, κανείς δεν ζήτησε κάτι τέτοιο. Είναι όμως ένα ευκολοδιάβαστο, ζωντανό και βαθύ βιβλίο που ξεκλειδώνει αριστοτεχνικά όψεις και λειτουργίες της Δημοκρατίας. Όχι μόνο της Γαλλικής…
Αποσπάσματα από το βιβλίο
«Οι μηχανορραφίες του Ντεογκρασιάς ήταν πάντα επικερδείς και κινούνταν σε μια υπέροχη γκρίζα ζώνη: δεν ήταν απολύτως νόμιμες, αλλά είχαν την σιωπηρή συγκατάθεση των αρχών».
«Δεν ήταν πια παρά δύο άντρες στο περιθώριο του νόμου αλλά εντός το ίδιου σάπιου συστήματος».
«Το μόνο που ένωνε τούτη την ομάδα (την OAS) ήταν η εναντίωση στο καθεστώς και τα προσωπικά συμφέροντα του κάθε μέλους».
«Ο Τύπος έπαψε γρήγορα να ασχολείται με την ιστορία, σαν να μην ήταν πια άξια αναφοράς. Περίπου όπως με την υπόθεση Μπεντουί. Γιατί να ξύσουν μια πληγή που δεν έχει κλείσει ακόμα; Γιατί να τη σκαλίσουν με κίνδυνο να αποκαλύψουν αντιφάσεις;»
«Ο Μπλονσάρ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα μόνα συμβάντα που δημιουργούσαν αληθινή ομοψυχία ήταν οι φυσικές καταστροφές και τα τροχαία δυστυχήματα. Η τραγωδία των άλλων ενίσχυε τη συνοχή των πολιτών που τη γλίτωναν».
«Είχε περιπλανηθεί αρκετά στα παρασκήνια της εξουσίας ώστε να κατανοεί πως η τωρινή περίοδος έμοιαζε με τεράστιο χάος όπου οι αλλοτινές συνεργασίες μετρούσαν λιγότερο από τις συγκυριακές μάχες για λόγους τακτικής. Γκωλιστές και αντιγκωλιστές ήταν όλο αγκαλιές και φιλιά. Φανατικοί αντιστασιακοί κυκλοφορούσαν αγκαζέ με δωσίλογους. Φασίστες, οπαδοί του Πουζάντ και νοσταλγοί του Βισύ είχαν επιστρέψει στη δημόσια διοίκηση ή στην Εθνοσυνέλευση, με τις ευλογίες των πρώην αντιπάλων τους. Ως την προσεχή αλλαξοπιστία τους. Η αστυνομία της Γαλλικής Δημοκρατίας καθοδηγούσε εξ αποστάσεως αιμοσταγείς πολιτοφυλακές κατώτατης υποστάθμης. Ο στρατός και ορισμένοι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί ήταν έτοιμοι να εναντιωθούν στον συνάδελφό τους που έγινε πρόεδρος. Έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα».
Παρασκευή 16, Σάββατο 17 και Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2022 και ώρες 17:00-23:00.
Το πρόγραμμα αναλυτικά:
Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2022
19.00:«5 ½ χρόνια» (Μυρτώ Συμεωνίδου και Ιωάννα Παπαϊωάννου)
Τον Οκτώβριο του 2020 η μεγαλύτερη δίκη στη σύγχρονη Ελλάδα φτάνει στο τέλος της. Η απόφαση του δικαστηρίου είναι σαφής: Το επί σειρά ετών τρίτο μεγαλύτερο κόμμα του κοινοβουλίου αποτελεί εγκληματική οργάνωση. Πώς είναι να καλύπτεις δημοσιογραφικά μία τέτοια δίκη για πεντέμισι χρόνια; Μια συζήτηση με τους ανθρώπους που ήταν εκεί.
Τι συνέβη τον καιρό της πανδημίας; Πώς φτάσαμε από το πρώτο lockdown και την «εξαιρετική διαχείριση» της κυβέρνησης να θρηνούμε χιλιάδες νεκρούς; Πώς προετοιμάστηκε το ΕΣΥ μεταξύ πρώτου και δεύτερου κύματος; Γιατί είχαμε τόσο μεγάλη ενδονοσοκομειακή διασπορά; Η περιβόητη ενδυνάμωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, υπήρχε στην πραγματικότητα; Οι ΜΕΘ ήταν αρκετές; Ποια ήταν η τύχη των ασθενών που διασωληνώθηκαν εκτός Μονάδων Εντατικής Θεραπείας; Ο ιδιωτικός τομέας επιτάχθηκε; Τι έγινε στα νοσοκομεία της Περιφέρειας; Αυτοί που μίλησαν, αλλά και αυτοί που μίλησαν και δεν ακούστηκαν, αφηγούνται την ιστορία μιας καταστροφής, που ξεκίνησε με χειροκροτήματα και βεγγαλικά και συνεχίζει να γράφεται. Στο σκοτάδι.
Η ζωή, η δράση και ο θάνατος του αρχιληστή Φώτη Γιαγκούλα, το κεφάλι του οποίου –μαζί με αυτά των συντρόφων του Μπαμπάνη και Τσαμήτρα– κρεμάστηκε στον σταθμό της Κατερίνης τον Σεπτέμβριο του 1925. Ο Γιαγκούλας υπήρξε αμφιλεγόμενη προσωπικότητα και κατηγορούμενος για 54 φόνους. Με την εξόντωση του τελειώνει ουσιαστικά η εποχή της ληστοκρατίας στην Ελλάδα.
Η Πάολα Ρεβενιώτη και η κινηματογραφική ομάδα της Paola Team Documentaries στο πρώτο τους ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους Καλιαρντά παρουσιάζουν τη μυστική διάλεκτο των ομοφυλόφιλων στην Ελλάδα, που χρησιμοποιήθηκε εκτενώς από τη δεκαετία του ’40 μέχρι και τη μεταπολίτευση, στις αρχές του ’70. Η Πάολα ήρθε σε επαφή με τα καλιαρντά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80, λίγο πριν εκλείψει η χρήση τους. Παρότι ο αρχικός στόχος ήταν μια καταγραφή της χρήσης και της ιστορίας των καλιαρντών, σύντομα έγινε εμφανές πως το υλικό αναδείκνυε την ιστορία της γκέι κοινότητας στην Ελλάδα συνολικότερα, σκιαγραφώντας τη σταδιακή αλλαγή των συνθηκών και φτάνοντας στο σήμερα. Κατά την κινηματογράφηση, προέκυψαν θέματα και μοτίβα όπως ο έρωτας, η σεξουαλικότητα, τα διάφορα στέκια της εποχής όσο και τα προβλήματα που έπρεπε να αντιμετωπίσουν οι γκέι της εποχής. Στο ντοκιμαντέρ, μιλάμε με ακαδημαϊκούς όσο και με καθημερινούς ανθρώπους, οι οποίοι αφηγούνται την ιστορία των καλιαρντών, έχοντας ζήσει την πορεία της κοινότητας από πρώτο χέρι.
Από τη δικτατορία του Μεταξά το ’30, στη δικτατορία των συνταγματαρχών το ’60: αντίσταση, αντάρτικο, ένοπλος αγώνας, το βουνό, το ΕΑΜ, ο Δημοκρατικός Στρατός. Γνωρίζουμε τους ήρωες που πολέμησαν για τη δημοκρατία στην Ελλάδα – ποιες ήταν, όμως, οι ηρωίδες που, όπως σε κάθε κομμάτι της ελληνικής ιστορίας των περασμένων δεκαετιών, έμειναν στην αφάνεια;
Ο Λεωνίδας Βαρδαρός («Ούλοι Εμείς, Εφέντη») συναντά 22 από τις γυναίκες που πήραν μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα τις τρεις αυτές δεκαετίες, οργανωμένες στο κομμουνιστικό κόμμα ή στην αντιστασιακή δράση και τους προσφέρει φακό, μικρόφωνο και χρόνο. Με μικρές παρεμβολές από δυο ιστορικούς, τις Τασούλα Βερβενιώτη και Λη Σαράφη, οι γυναίκες αυτές μοιράζονται τα βιώματά τους, αναλύουν τη θέση τους στην εκάστοτε δομή, περιγράφουν τις καταβολές τους, φέρνουν στο προσκήνιο αναμνήσεις και όνειρα.
Το ντοκιμαντέρ, χρησιμοποιώντας και υλικό αρχείου, παρατάσσει τις μαρτυρίες αυτές, στερεώνοντας την κάμερα μπροστά στην κάθε γυναίκα. Ο μίτος της ιστορίας και των αντικρουόμενων δυνάμεών της μπερδεύεται σε μια αφήγηση που θεωρεί τη γνώση της δεδομένη (πραγματικά, δεν είναι, για τη νεότερη γενιά), ενώ το γεμάτο δίωρο προσώπων που μιλούν θα μπορούσε να έχει μια πιο ενδιαφέρουσα ή πιο κινηματογραφική δομή, ειδικά καθώς η ταινία βγαίνει στα σινεμά. Ωστόσο, εκείνο που μένει μετά το τέλος της ταινίας, όπως και θα έπρεπε, είναι τα λόγια κι οι εικόνες από ένα μάτσο λεβέντισσες που, χωρίς να τιμηθούν αρκετά, άλλαξαν την πορεία της Ελλάδας.
Οι εκδόσεις που συμμετέχουν στην έκθεση-μπαζάρ βιβλίου στον δεύτερο όροφο του Πολιτιστικού Κέντρου
Με αφορμή την σύλληψη του βιαστή και μαστροπού Ηλία Μίχου για την «υπόθεση Κολονού» ή «υπόθεση 12χρονής» όπως έγινε γνωστή από τα μίντια, το red n’ noir (Δροσοπούλου 52, Κυψέλη) διοργάνωσε το (Σάββατο 22 Οκτώβρη 2022) εκδήλωση με θέμα το τράφικινγκ.
Η Βάλια Τσιριγώτη, η Αντωνία Λεγάκη, η Ιωάννα Αθανασίου και η Άννα Κουρουπού μίλησαν για την σεξεργασία και την εμπλοκή φορέων εξουσίας στο τράφικινγκ.
Μετά από μια σύντομη εισαγωγή από τον Τάσο Θεοφίλου εκ μέρους του red n’ noir, τον λόγο πήρε η Βάλια Τσιριγώτη η οποία έθεσε το γενικό πλαίσιο από φεμινιστική προσέγγιση. Με αφορμή την «υπόθεση Κολονού», μίλησε για την ηγεμονική αρρενωπότητα και την σύνδεση της με την εξουσία, για την σύνδεση του τράφικινγκ με θέματα όπως το προσφυγικό και τον πόλεμο, την φτώχεια και την ανεργία.
Έπειτα η δικηγόρος Αντωνία Λεγάκη, συνήγορος μεταξύ άλλων της Ε. (επιζώσας κυκλώματος τράφικινγκ στη Ηλιούπολη), αναφέρθηκε σε μια σειρά από περιπτώσεις τράφικινγκ για να αναδείξει την ένταση της εκμετάλλευσης γυναικών και κοριτσιών στα σχετικά κυκλώματα. Κατήγγειλε, επίσης, την αργοπορία με την οποία κινείται η δικαστική εξουσία προκειμένου να εξαντληθεί το 18μηνο και να αφεθεί ελεύθερος ο κατηγορημένος ως μαστροπός.
Μεγάλη βάση έδωσε στον τρόπο με τον οποίο εμπλέκονται αστυνομικοί καθώς και τους τρόπους με τους οποίους προστατεύονται από διάφορα κέντρα εξουσίας μεταξύ των οπίων και δικαστικά.
Στην συνέχεια τον λόγο πήρε η Ιωάννα Αθανασίου η οποία μίλησε από την σκοπιά της σεξεργάτριας εξηγώντας μέσα από μια σειρά παραδειγμάτων ότι ο όρος σεξεργασία είναι οριακά προβληματικός καθώς δεν πρόκειται για μια τυπική εργασιακή σχέση αλλά για μια δουλειά στην οποία ο κίνδυνος της κακοποίησης ελλοχεύει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι σε άλλες δουλειές.
Αναφέρθηκε εκτενώς στην ανάγκη θεσμικής προστασίας των ατόμων που εργάζονται στο σεξ και την ανάγκη της προστασίας των εργασιακών δικαιωμάτων.
Από την σκοπιά της πρώην σεξεργάτριας μίλησε και η Άννα Κουρουπού, αναφερόμενη σε φάσεις της σεξεργασίας και της προστασίας των δικαιωμάτων των ατόμων που εργάζονται στο σεξ στην Ελλάδα. Αναφέρθηκε επίσης στις ανυπέρβλητες γραφειοκρατικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα εργαζόμενα άτομα στον κλάδο ώστε να εργάζονται νόμιμα αλλά και στην ανάγκη σοβαρού και εφαρμόσιμου θεσμικού πλαισίου.
Η εκδήλωση έκλεισε με την παρέμβαση της Ειρήνης Δαφέρμου η οποία εξέφρασε τον προβληματισμό της για το αίτημα της μη-συγκάλυψης στις υποθέσεις τράφικινγκ και την κριτική της στο αίτημα της αύξησης των ποινών.
Με τον όρο «Δίκη των έξ» έχει καταγραφεί στην ελληνική ιστορία η δίκη ενώπιον έκτακτου στρατοδικείου στο οποίο παραπέμφθηκαν από την Επαναστατική Επιτροπή που είχε αναλάβει την εξουσία με την επανάσταση του 1922 για να τιμωρηθούν οι θεωρούμενοι ως υπεύθυνοι για τις συνέπειες της Μικρασιατικής εκστρατείας, κοινώς για τη Μικρασιατική Καταστροφή: Γεώργιος Χατζανέστης, διοικητής της στρατιάς της Μικράς Ασίας, Δημήτριος Γούναρης, πρώην πρωθυπουργός, Μιχαήλ Γούδας, υποναύαρχος και πρώην υπουργός, Ξενοφών Στρατηγός, υποστράτηγος και πρώην υπουργός, Νικόλαος Στράτος, πρώην πρωθυπουργός, Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, πρώην πρωθυπουργός, Νικόλαος Θεοτόκης και Γεώργιος Μπαλτατζής, υπουργοί επί των στρατιωτικών και εξωτερικών στην κυβέρνηση Γούναρη αντίστοιχα.
Αν και οι κατηγορούμενοι ήταν οκτώ, η ονομασία «δίκη των έξι» δόθηκε λόγω των έξι εκτελέσεων που τελικώς αποφασίστηκαν και πραγματοποιήθηκαν την ίδια ημέρα στην περιοχή του Γουδή.
Στις 31 Οκτωβρίου 1922 συνήλθε το έκτακτο στρατοδικείο στο κτίριο της Παλαιάς Βουλής. Πρόεδρος του στρατοδικείου ορίστηκε ο Αλέξανδρος Οθωναίος, αναπληρωτής πρόεδρος ο υποναύαρχος Κωνσταντίνος Βούλγαρης και μέλη του οι συνταγματάρχες Δημοσθένης Φλωριάς, Θεόδωρος Χαβίνης, Ανδρέας Παναγιωτόπουλος, ο πλοίαρχος Ιωάννης Γιαννηκώστας, ο αντισυνταγματάρχης Κωνσταντίνος Μαμούρης, ο στρατιωτικός δικαστικός σύμβουλος β΄τάξεως Κωνσταντίνος Τσερούλης, ο αντιπλοίαρχος Κωνσταντίνος Φραγκόπουλος, οι ταγματάρχες Ν. Βαμβακόπουλος και Χ. Γραβάνης και ο λοχαγός Ανδρέας Κατσαράκης. Αναπληρωματικά μέλη ορίστηκαν οι Μιχαήλ Ζωγράφος, Λεωνίδας Κανάρης, Γεώργιος Σκανδάλης, Βασίλης Τζιότζιος, Αθανάσιος Ζάγκας, Θεόδωρος Βουτσαράς, Πλούτ. Χαλόφτης και Βύρων Καραπαναγιώτης. Επαναστατικοί επίτροποι διορίστηκαν ο αρεοπαγίτης Κωνσταντίνος Γεωργιάδης, οι συνταγματάρχες Νικόλαος Ζουρίδης και Νεόκοσμος Γρηγοριάδης και γραμματέας του δικαστηρίου ο Ιωάννης Πεπονής. Συνήγοροι υπεράσπισης ήταν οι Αναστάσιος Παπαληγούρας για τους Πρωτοπαπαδάκη και Μπαλτατζή, Κωνσταντίνος Τσουκαλάς για τους Γούναρη, Στράτο και Χατζανέστη, Σ. Σωτηριάδης για τον Γούδα, Οικονομίδης για τον Στρατηγό, Αριστοτέλης Ρωμανός για τον Θεοτόκη, Δουκάκης για τον Χατζανέστη ενώ οι Νοταράς και Πολίτης συμμετείχαν στην υπερασπιστική ομάδα.
Η διαδικασία ξεκίνησε με την κατάθεση των δώδεκα μαρτύρων κατηγορίας μεταξύ των οποίων ήταν οι Αναστάσιος Παπούλας, Μ. Πάσσαρης, Π. Σουμίλας, Γ. Σπυρίδωνος, Μιλτιάδης Κοιμήσης, Θεόδωρος Σκυλακάκης, Κ. Κανελλόπουλος, Λεωνίδας Σπαής, Αναστάσιος Βενετσανόπουλος, Γεώργιος Δημητρίου Ράλλης, Φωκίων Νέγρης και Κωνσταντίνος Ρέντης. Μεταξύ των μαρτύρων υπεράσπισης ήταν οι Νικόλαος Ρίζος-Ραγκαβής, ο Παναγιώτης Παναγάκος και ο Κωνσταντίνος Ζαβιτσάνος.
Η δίκη ολοκληρώθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1922 με την απόφαση και εκτέλεση της καταδίκης των έξι σε θάνατο.
Επίσημος σκιτσογράφος της δίκης ήταν ο Περικλής Βυζάντιος ωστόσο έπειτα από κοπιώδη αρχειακή έρευνα κατάφερα να αποθησαυρίσω 110 σκίτσα του δικαστικού σκιτσορεπορτάζ πέντε εφημερίδων της εποχής και συγκεκριμένα του «Έθνος», του «Εμπρός», της «Εσπερινής», της «Πατρίς» και της «Πολιτείας».
Ολόκληρη η συλλογή θα αποτελέσει το τρίτο βιβλιαράκι της σχετικής σειράς του red n’ noir με αντικείμενο το δικαστικού σκιτσορεπορτάζ. Εδώ προδημοσιεύω 22 ενδεικτικά σκίτσα.
22 σκίτσα του δικαστικού σκιτσορεπορτάζ της «Δίκης των εξ»
Σε μια εποχή που η αστυνομική μυθοπλασία έχει κατακτήσει την πλήρη αποδοχή όλων των εμπλεκομένων (συγγραφέων, αναγνωστών, εκδοτών, κριτικών κ.λπ.), αλλά αναζητά εκ νέου το στίγμα της σε συνθήκες πληθωριστικής ανάπτυξης, ξεκινούν οι «Βραδιές αστυνομικής μυθοπλασίας 2022! (crimes n’ beer)».
Οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιούνται από τις 18:00 έως τις 23:00 στον πολυχώρο του «Κέντρου Ελέγχου Τηλεοράσεων» – ΚΕΤ (Κύπρου 91Α & Σικίνου, Κυψέλη).
Η διοργάνωση φιλοδοξεί να εξελιχθεί σε έναν νέο πολιτιστικό θεσμό της πόλης, προσφέροντας κάθε φορά μια πρωτότυπη και «καλειδοσκοπική» θέαση αυτού του εξαιρετικά δημοφιλούς αφηγηματικού είδους σε όλες τις εκδοχές του (λογοτεχνία, κινηματογράφος, κόμικς, σειρές), στην Ελλάδα και στον κόσμο, στην ιστορική διαδρομή του, στις σημερινές τάσεις του, στη διαφαινόμενη εξέλιξή του τα επόμενα χρόνια.
Οι άξονες στους οποίους θα κινηθούν οι εκδηλώσεις είναι:
Οι απεικονίσεις του ποδοσφαίρου στο αστυνομικό αφήγημα με αφορμή της έναρξη του Μουντιάλ στο Κατάρ, ο πόλεμος στην αστυνομική μυθοπλασία με έναυσμα τον πόλεμο στην Ουκρανία, η σχέση του «πατριάρχη» της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας Γιάννη Μαρή με την Κυψέλη, η θέση της αστυνομικής λογοτεχνίας στη νεοελληνική πεζογραφία, οι τόποι βίας στην Αθήνα, το βαλκανικό νουάρ και οι τηλεοπτικές σειρές των Βαλκανίων, η σχέση της μουσικής με το νουάρ.
Θα συμμετάσχουν συγγραφείς, κριτικοί λογοτεχνίας, δημοσιογράφοι, σεναριογράφοι, παραγωγοί τηλεοπτικών σειρών και μουσικοί παραγωγοί.
Ακόμα, στο πρόγραμμα περιλαμβάνεται ειδική εκδήλωση για την συγγραφέα Τιτίνα Δανέλλη (1943-2021), ιδρυτικό μέλος και πρώην πρόεδρο της ΕΛΣΑΛ.
Το Σάββατο θα είναι αφιερωμένο σε παρουσιάσεις βιβλίων συγγραφέων της ΕΛΣΑΛ για τα οποία θα μιλήσουν άλλοι συγγραφείς της Λέσχης.
Στον χώρο θα λειτουργεί πλούσιο και ενημερωμένο θεματικό βιβλιοπωλείο.
Τις εκδηλώσεις της κάθε ημέρας θα ακολουθήσουν θεματικό dj set με νουάρ μουσικές, μπαρ, μπίρα και μπίρι-μπίρι.
Αναλυτικά το πρόγραμμα:
Παρασκευή 18 Νοεμβρίου
18.00: Η αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι | Απεικονίσεις του ποδοσφαίρου στο αστυνομικό αφήγημα
Μετά το τέλος των εκδηλώσεων, η βραδιά κλείνει με μπαρ, μπύρες, μπίρι-μπίρι και «νουάρ» μουσική που διαλέγουν oι Αγγελική Καράμπελα και Δημήτρης Αλεξάκης.
Σάββατο 19 Νοεμβρίου
Double Indemnity | Συγγραφείς της ΕΛΣΑΛ παρουσιάζουν βιβλία συγγραφέων της ΕΛΣΑΛ
18.00: Ο Βαγγέλης Μπέκας μιλά για το βιβλίο του Γρηγόρη Αζαριάδη «Η Οργάνωση» (Bell, 2022).
Ο Γρηγόρης Αζαριάδης μιλά για το βιβλίο του Βαγγέλη Μπέκα «Παγωμένα πέλματα» (Ψυχογιός, 2022).
18.45: Η Κωνσταντίνα Μόσχου μιλά για το βιβλίο του Νεοκλή Γαλανόπουλου «Βάσει σχεδίου» (Καστανιώτης, 2022).
Ο Νεοκλής Γαλανόπουλος μιλά για το βιβλίο της Κωνσταντίνας Μόσχου «Ραντεβού στου Μπο» (Bell, 2022).
Μαζί τους, η συγγραφέας Μιράντα Βατικιώτη.
19.30: Ο Κώστας Φασουλόπουλος μιλά για το βιβλίο του Λευτέρη Μπούρου «Drifter #3 – Ο κλήρος πέφτει στα κορίτσια» (Bell, 2022).
Ο Λευτέρης Μπούρος μιλά για το βιβλίο του Κώστα Φασουλόπουλου «Τρεις μύγες σε κόκκινο βελούδο» (Αλεξάνδρεια, 2022).
Μαζί τους, ο συγγραφέας Μάρκος Κρητικός.
20.15: Η Νίνα Κουλετάκη μιλά για το βιβλίο του Παναγιώτη Γιαννουλέα «Τετράκις εις θάνατον! – Η δηλητηριάστρια της Μάνης» (Κύφαντα, 2022).
Ο Παναγιώτης Γιαννουλέας μιλά για το βιβλίο της Νίνας Κουλετάκη «Φόνισσες» (Κύφαντα, 2022).
Η δίκη της ΧΑ σε δεύτερο βαθμό ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2022. Όλα δείχνουν πως καταδικασμένοι νεοναζί θα επιχειρήσουν να ξαναβγούν από τις τρύπες τους. Εμείς τους ξαναβάζουμε Χ .
Η παρουσίαση του «Βάλ’ τους Χ», στο πλαίσιο του 2ου comics n’ beer fest, τρία χρόνια από την έκδοση του, ήταν απλώς η αφορμή για να ανατρέξουμε στην δράση της ΧΑ και να θυμηθούμε τα εγκλήματα για τα οποία δικάζεται σήμερα σε δεύτερο βαθμό. Μίλησαν η επιμελήτρια της έκδοσης, Ελένη Τάκου και τρεις από τους συνολικά πενήντα πέντε δημιουργούς που συμμετείχαν με δουλειές τους στον τόμο: Ο Τάσος Αναστασίου Σπύρος Δερβενιώτης και ο Θανάσης Καραμπάλιος. Την κουβέντα συντόνισε ο Νίκος Ζαννής.
Η έλλειψη εικόνας από τη δίκη για τον φονικό ξυλοδαρμό της Zackie Oh / του Ζακ Κωστόπουλου ήταν ένα προφανές κενό στη δημοσιότητα μιας υπόθεσης με τόσο έντονο κοινωνικό ενδιαφέρον. Η παρουσία φωτορεπόρτερ απαγορεύτηκε. Το κενό καλύφθηκε από την πρωτοβουλία του zackieohjustice watch να προσκαλέσει σκιτσογράφους ώστε να δώσουν μέσα από τα χέρια τους την εικόνα της δικαστικής αίθουσας.
Ο John Antóno ήταν και ο πρώτος από μια σειρά δημιουργών που κάλυψε σκιτσογραφικά την δίκη. Ακολούθησαν ο Kanellos Cob, η Chrispy Shift, ο Παναγιώτης Μητσομπόνος και η Αλεξία Οθωναίου.
Οι εκδόσεις red n’ noir θεώρησαν σκόπιμο να αναδειχθεί η πρωτοβουλία και να διασωθεί το υλικό μέσα από την έκδοση της έντυπης συλλογής με τίτλο:
Ο μικρός αυτός τόμος εκδόθηκε με την στήριξη του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ και του ZackieOh Justice Watch ενώ όλα τα έσοδα της έκδοσης θα διατεθούν στην οικονομική ενίσχυση του δικαστικού αγώνα για τον φονικό ξυλοδαρμό της Zackie Oh / του Ζακ Κωστόπουλου.
Η πρώτη παρουσίαση του έγινε στο πλαίσιο του 2ου comics n’ beer fest που διοργάνωσε το red n’ noir σε συνεργασία με το smassing culture, ενώ η βιντεοσκόπηση έγινε από το omniatv.
Την συζήτηση συντόνισε ο Νικος Ζαννής. Εκ μέρους των εκδόσεων red n’ noir μίλησε ο Τάσος Θεοφίλου εξηγώντας την σημασία της συγκεκριμένης έκδοσης.
Στην συνέχεια τον λόγο πήρε ο Λουκάς Σταμέλλος ο οποίος μίλησε για το αμιγώς δικαστικό σκέλος της υπόθεσης.
Έπειτα, τρεις εκ των πέντε δημιουργών που συμμετείχαν στην σκιτσογραφική κάλυψη της δίκης (Kanellos Cob, John Antono και Crispy Shift) μοιράστηκαν τις εντυπώσεις τους, αναφέρθηκαν στην βιωματική εμπειρία της καλλιτεχνικής καταγραφής της δίκης και εξήγησαν τις τεχνικές δυσκολίες και απαιτήσεις που είχε το εγχείρημα.
Δείτε το βίντεο της παρουσίασης:
Αγοράστε την συλλογή από το ηλεκτρονικό μας βιβλιοπωλείο:
Το ταξί με άφησε στο Εφετείο, δίπλα στα υπόγεια που οι κλούβες ξεφορτώνουν κρατούμενους το πρωί για να φορτώνουν αιώνες κάθειρξης τα μεσημέρια στην επιστροφή για τον Κορυδαλλό. Εκείνες τις σκάλες που συμβολίζουν τον Γολγοθά της ποινικής δικαιοσύνης δεν χρειάστηκε να την ανέβω καθώς η δουλειά μου ήταν στο Ειρηνοδικείο.
Παρά τα μαρμάρινα του ρούχα στέκει κρυμμένο, σχεδόν ντροπιασμένο το κτίριο του Ειρηνοδικείου δίπλα στο δικαστικό μέγαρο της Λουκάρεως. Περπάτησα για λίγο αναζητώντας την είσοδο του πίσω από τα εργοαταξιακά παραπετάσματα. Μια άλλη Θεά δείχνει να κυβερνάει αυτό το μέρος, ίσως κάποια μικρή ανιψιά της Θέμιδος.
Οι εργοταξιακές λαμαρίνες που εκτείνονται δημιουργώντας τον υπαίθριο διάδρομο, καθόριζαν τελικά το σημείο που θα με οδηγήσει στην είσοδο. Ο μέσος όρος ηλικίας όσων δικηγόρων τον διαβαίνουν είναι αισθητά χαμηλός, ασκούμενοι στην πλειοψηφία τους μάλλον, που περπατάνε μιλώντας βιαστικά, ανά ζεύγη ή στο τηλέφωνο, και αυτό είναι το μόνο κοινό με τα υπόλοιπα δικαστήρια.
Το κυλικείο το έχει αναλάβει κάποια εταιρία που διαλαλεί την παρουσία της με την σχετική ταμπέλα. Ζητάω έναν καφέ φίλτρου και ο αγενέστατος, ιδιόκτητης υποθέτω από το ύφος του, μου τον προσφέρει αμέσως. Πίνω μια γουλιά από αυτό το κρύο τσάι που μου σέρβιρε και το πετάω στα σκουπίδια λίγο πριν την είσοδο.
Ένα πολύβουο μελίσσι από δικηγόρους
Η ατμόσφαιρα απομαγεμένη. Δεν έχει τίποτα από το τελετουργικό δέος που προκαλεί η Δικαιοσύνη. Έχει κάτι απόκοσμο και ψυχρό που θυμίζει δημόσια υπηρεσία και όχι την ατόφια εχθρικότατη της δικαστικής εξουσίας. Ένα πολύβουο μελίσσι από δικηγόρους που τρέχουν από γραφεία εισαγγελέων σε κιόσκια με φωτοτυπίες και πίσω για παράβολα σε ένα αυτοσχέδιο τσαρδί στημένο στην είσοδο, ανταλλάσοντας ακατάληπτες γραφειοκρατικές ορολογίες είναι η εικόνα που συνθέτει τον δεύτερο όροφο. Γραμματείς με καροτσάκια δανεισμένα από σούπερ μάρκετ με το κέρμα των 50 σεντς αιώνια εγγύηση, τσουγγράνε μεταξύ τους βιαστικοί στους δαιδαλώδεις, χαμηλοτάβανους διαδρόμους με φόντο τα πράσινα κουφώματα των παραθύρων του ορόφου.
Οι τετράγωνες δικαστικές αίθουσες που κρύβονται σε κάθε πτυχή θυμίζουν περισσότερο μεγάλα γραφεία ή χώρους εξυπηρέτησης πελατών σε μικρή τράπεζα. Δικηγόροι και διάδικοι εναλλάσσονται με ταχύτητα από τις θέσεις ακροατηρίου στα εδώλια και τα δικηγορικά έδρανα. Οι θέσεις του ακροατηρίου λειτουργούν περισσότερο σαν χώρος αναμονής.
Καθ’ έξιν εραστές του γραφειοκρατικού ιλίγγου
Ο Πρόεδρος με ένα στυλό μπικ και μια κόλα χαρτί στην οποία κρατάει σημειώσεις ακούει τις διαφορές και τα επιχειρήματα των διαδίκων με έναν συνδυασμό σοβαρότητας και ταχύτητας σαν να πρόκειται για τηλεπαιχνίδι.
Δεν θα μπορούσε η διαδικασία να εμπνεύσει κάποιο δικαστικό δράμα παρά μονάχα να αποτελέσει το κοίτασμα για την εξόρυξη δεκάδων κωμικών βινιετών. Η δημοσιογραφική περιγραφή της κάθε υπόθεσης θα μπορούσε να χωρέσει σε ένα τουί.
Ασφαλιστικές εταιρίες που δεν θέλουν να πληρώσουν μια παραπάνω γρατζουνιά και 60άρηδες άντρες που με αφορμή μια γρατζουνιά ζητούν από την Ασφαλιστική του αντίδικου τους να τους πληρώσει μια συνολική ανακαίνιση του οχήματος, εναλλάσσονται ανά δέκα λεπτά. Καθ’ έξιν εραστές του γραφειοκρατικού ιλίγγου και της ασφαλιστικής απάτης διεκδικούν την ορατότητα τους από την Δικαιοσύνη για όσο χρόνο διαρκεί ένα σκετσάκι.
Ιατροδικαστές των αυτοκινήτων
Μόνη σταθερά οι πραγματογνώμονες των Ασφαλιστικών, κάτι σαν ιατροδικαστές των αυτοκινήτων, που με σταθερή φωνή, υπηρεσιακή ουδετερότητα στην γεύση της και τεχνική ορολογία εξηγούν τα δεδομένα προσπαθώντας να κρατήσουν την φωνή τους χρωματισμένη στο γκρίζο του πάγου και του γραφειοκρατικού κύρους.
Έπειτα οι εμπλεκόμενοι διάδικοι με τους μάρτυρες τους, κάποιον πολύ κοντινό συγγενή πάντα, να εξηγούν πασχίζοντας να πείσουν για το δίκιο τους κουνώντας τα χέρια τους σαν βρίσκονται εκείνη την στιγμή και να ξαναζούν τα δραματικά γεγονότα του ξεχαρβαλώματος του αριστερού καθρέφτη τους από το διερχόμενο μηχανάκι.
Η ώρα περνάει. Η ομοιότητα των υποθέσεων που διαδέχονται η μία την άλλη είναι εθιστική σαν κακό μεσημεριανό τηλεοπτικό προϊόν. Καμιά απόφαση δεν ανακοινώνεται αμέσως. Δεν θα μάθω ποτέ ποιος από κάθε ζευγάρι βγήκε νικητής. Φεύγω με την επίγευση ότι οι νικητές της κάθε υπόθεσης θα προκριθούν για να διαγγωνιστούν μεταξύ τους με τελικό έπαθλο ένα αμάξι ή ένα πλήρες ασφαλιστικό πακέτο.
Η ζωή της Ρόζας Λούξεμπουργκ ήταν αφιερωμένη στο λαό και στον στόχο της επανάστασης. Την πολιτική πορεία αλλά και την προσωπική ζωή της Ρόζας αφηγήθηκε η Kate Evans στο βιογραφικό γράφικ νόβελ «Κόκκινη Ρόζα», διατρέχοντας τους σημαντικότερους σταθμούς της πολιτικής και θεωρητικής πορείας της φλογερής επαναστάτριας.
Στην παρουσίαση του «Κόκκινη Ρόζα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη μιλήσανε ο επιμελητής της έκδοσης, Γιάννης Αντωνόπουλος και ο συγγραφέας και μέλος του Smassing Culture Σόλωνας Παπαγεωργίου.
Η παρουσίαση ξεκίνησε με ένα ολιγόλεπτο βίντεο που έστειλε για το 2ο comics n’ beer fest η δημιουργός του γκράφικ νόβελ, Kate Evans.
Ο Σόλωνας Παπαγεωργίου
Στην συνέχεια o Σόλωνας Παπαγεωργίου αναφέρθηκε στην έκδοση, χαρακτηρίζοντας την πλούσια και κατατοπιστική ενώ σημείωσε πως μέσα από αυτήν μαθαίνει κανείς πολλά καθώς η ιστορία ξεκινάει με την γέννηση της και την παιδική της ηλικία. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ, παρουσιάζεται ως αντικομφορμίστρια με γονείς που την παρότρυναν να σπουδάσει σε αντίθεση με τα ήθη της εποχής.
Η Kate Evans δεν παρουσιάζει μόνο την πολιτική δράση της Ρόζα Λούξεμπουργκ αλλά ασχολείται και με την προσωπική της ζωή.
Η Ρόζα πέρα από σύμβολο είναι και άνθρωπος. Η Kate Evans μας την παρουσιάζει θαρραλέα, σταθερή στις ιδέες της αλλά και ανθρώπινη.
Η Kate Evans έχει ασχοληθεί με το πολιτικό κόμικς στο παρελθόν, έχει δημιουργήσει κάποια παιδικά κόμικς που αμφισβητούν τη θέση του κοριτσιού και της γυναίκας.
Ο Γιάννης Αντωνόπουλος
Στην συνέχεια ο Γιάννης Αντωνόπουλος απαντώντας σε κάποιες ερωτήσεις του Σόλωνα Παπαγεωργίου μίλησε για τα παράπλευρα οφέλη της δουλειάς του ως επιμελητή κείμενων που του δίνουν τη δυνατότητα να μαθαίνει πράγματα όπως έγινε και με το συγκεκριμένο γκράφικ νόβελ.
Αναφέρθηκε επίσης στον προσωπικό του θαυμασμό του προς τη μορφή της Ρόζας Λούξεμπρεγκ η οποία πήγε κόντρα στο κατεστημένο τόσο σε σχέση με την πολιτική της δράση αλλά και ως προς την ταυτότητα της ως φεμινίστρια.
Μίλησε για τεχνικά θέματα σε σχέση με την ειδική δουλειά που χρειάζεται η επιμέλεια κόμικς σε σχέση με το σκέτο κείμενο αλλά και για την σύνθεση των ιστορικών δεδομένων με την μυθοπλασία.
Τέλος, του έκανε εντύπωση η ευαισθησία της προς όλη την πλάση και με αυτή την αφορμή διάβασε ένα απόσπασμα: «Δεν νιώθω ιδιαίτερα αισθήματα για το γκέτο μας. Νιώθω σπίτι μου όπου υπάρχουν σύννεφα, πουλιά και δάκρια». Σημείωσε πως ο δυναμισμός της και η στράτευση της δεν την εμπόδιζαν να αναπτύξει και την ευαισθησία της.
Δείτε ολόκληρη την παρουσίαση όπως βιντεοσκοπήθηκε από το omniatv εδώ:
Το red n’ noir διοργανώνει για δεύτερη χρονιά τις «Δυο μέρες για την ιστορική μνήμη». Το διήμερο θα διεξαχθεί το Σάββατο 29 και την Κυριακή 30 Οκτώβρη 2022 στο Impact Hub Athens (Καραϊσκάκη 28, Ψυρρή). Θα περιλαμβάνει προβολές ταινιών και ντοκιμαντέρ, ομιλίες και συζητήσεις ενώ θα πλαισιώνεται από θεματικό βιβλιοπωλείο και μπαρ.
Δυο μέρες για την Ιστορική Μνήμη #2#
Το πρόγραμμα αναλυτικά:
Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2022
17:00 «Το αντιστασιακό κίνημα στη Λέσβο (1941-1945)»
Ομιλητής: Ανδρέας Μπάλλας (Εκπαιδευτικός και συγγραφέας του βιβλίου «Σαν ξυπνήσαν τα μουλάρια και πετάξαν τα σαμάρια: Το αντιστασιακό κίνημα στη Λέσβο (1941-1945)», εκδόσεις ΚΨΜ)
19:00 «”Θάνατος και μόνον θάνατος εις τους διαφθορείς των Εθνικών και Ιστορικών μας ιδεωδών”. Η αντιστασιακή δράση των αναπήρων του Αλβανικού Μετώπου και η εξόντωσή τους από τα ελληνικά σώματα ασφαλείας κατά τη διάρκεια της κατοχής».
Ομιλητής: Μενέλαος Χαραλαμπίδης, Διδάκτορας Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών
21:00 Προβολή ντοκιμαντέρ: «Ανάλυση ενός πολέμου» του Κώστα Βάκκα
Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2022
18:00 «Τα παιδιά θυμούνται το Ολοκαύτωμα: Μαρτυρία, ιστορία και μνήμη»
Ομιλήτριες: Λόλα Άντζελ, επιζήσασα στρατοπέδου συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν και Ποθητή Χαντζαρούλα, Ιστορικός, Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας Πανεπιστημίου Αιγαίου
20:00 «Η περίπτωση των γερμανών αυτόμολων στη Μαγνησία» Ομιλητής: Χαράλαμπος Κ. Αλεξάνδρου (Συγγραφέας του βιβλίου «Αυτόμολοι της Βέρμαχτ στο 54ο Σύνταγμα ΕΛΑΣ: Το ΧΧΙ./999 Ποινικό Τάγμα στη Μαγνησία», Αυτοεκδόσεις)
21:30 Προβολή ντοκιμαντέρ: «Πεντάγραμμα Αντίστασης» των Γιάννη Τσιαχρήστα και Νικόλα Παπαδημητρίου.
Η στάση σε γυναικείες φυλακές δεν είναι καθόλου σύνηθες φαινόμενο. Για τα ελληνικά εγκληματολογικά χρονικά και εξ όσων γνωρίζουμε τουλάχιστον, ένα στασιαστικό κρούσμα της μορφής των συμβάντων των αθηναϊκών γυναικείων φυλακών είναι γνωστό για γυναικεία φυλακή, κατά τον τρέχοντα τουλάχιστον αιώνα. Η στάση των φυλακισμένων αμαζόνων του Μεξικού της οποίας ηγήθηκε η πρώτη «Μις Μεξικό» για το φόνο του στρατηγού εραστή της! Εκεί η στάση προσέλαβε μορφή οξύτατη διότι οι Μεξικανίδες κατάδικοι αποπειράθηκαν, ηγούμενης της ωραιότερης κόρης της χώρας τους, να αφοπλίσουν τη φρουρά η οποία και αναγκάστηκε να πυροβολήσει στον αέρα. Τότε οι εξεγερμένες κρατούμενες αποσύρθηκαν στα κελιά τους αφού εντωμεταξύ είχαν σπάσει τα κεφάλια αρκετών φυλάκων.
Με τις δικές μας επαναστάτριες, τα πράγματα δεν έφτασαν σε τέτοια τραχύτητα. Η διευθύντρια μάλιστα κυρία Καλμούχου βρίσκει την όλη στάση ανάξια περισσότερου θορύβου, αφού όλα ηρέμησαν στο ίδρυμα.
Από διετίας, στις μοναδικές για την χώρα μας γυναικείες φυλακές, πρώτη φορά παρουσιάζεται πνεύμα ανταρσίας. Και αυτό γιατί μόνο από διετίας άρχισαν να φυλακίζονται σε αυτές, σωστές «ξυραφολουρίδες», πολυάριθμες κομμουνίστριες.
Μια άλλη ζωή, ρόδινη
Οι ατυχείς κατάδικες οι οποίες μέχρι τότε απασχολούμενες στα εργαστήρια και απολαμβάνοντας σχετικών ανέσεων σε σύγκριση με τους εγκάθειρκτους των ανδρικών φυλακών, άκουσαν αιφνιδίως ότι υπάρχει μια άλλη ζωή ρόδινη που δεν βρίσκεται υπεράνω της αλλά επί αυτής. Συγκεκριμένα στην Ρωσία, με πλήρη βεβαιότητα να επεκταθεί ο παράδεισος αυτός στη Ελλάδα αν μερικοί θαρραλέοι το αποφασίσουν.
Διαπιστώθηκε ότι στις γυναικείες φυλακές αναλύονται οι προοδευτικές ιδέες του Μπολσεβικισμού. Ότι δηλαδή έγκλημα εκτρώσεως δεν είναι παραδεκτό στο κουμουνιστικό κράτος. Ούτε κλεψιγαμία, ούτε μοιχεία, αφού οι γυναίκες διαθέτουν τον εαυτόν τους όπως τους αρέσει. Ότι η κλοπή είναι δημιουργία της κεφαλαιοκρατίας που κρατεί όλα τα χρήματα στα χέρια της, ότι τέλος πάντων τα «δήθεν εγκλήματα» είναι επινόηση για να κρύβει τα δικά της ανομήματα.
Η ατίθασος Κούλα Χριστοφιλέα, από τις ζωηρότερες μετέχουσες στα θορυβώδη επεισόδια των φυλακών
Λευκές περιστερές
Φανταστείτε τώρα την Χριστοφιλέα! Πρώτη φορά άκουγε ότι καλά έκανε που σκότωσε τον Τσάγκα αφού δεν είχε ψιλά. Και το Αννάκι που λωποδύτευε τα καταστήματα ως κόρη δήθεν του Προέδρου της Δημοκρατίας, ενθουσιάστηκε. Χειροκρότησε και η Κατσέλη που είχε θάψει μισοζώνατο τον άνδρα της στην Κρήτη, και η Μοντεσάντου ακόμη παρ’ όλα τα γεράματα της, σκέφτηκε ότι αν στο χωριό δεν την έπαιρναν στο ψιλό γιατί είχε ερωμένο παρά την τόση ηλικία της, δεν θα πετούσε δηλητήριο στο πηγάδι και δεν θα φαρμάκωνε τόσους ανθρώπους. Οι συντρόφισσες με άλλα λόγια τις έβγαζαν λευκές περιστερές.
Η ισοβίτης συζυγοκτόνος Ζωή Κωνσταντίνου η οποία μετείχε στα επεισόδια Η δηλητηριάστρια εννιά συγχωριανών της Μοντεσάντου, καταδικασμένη σε θάνατο, την οποία το «κόκκινο εφτάρι» έπεισε ότι είναι αθώα περιστερά
Έγιναν και άλλου είδους παρατράγουδα. Ότι το αστικό κράτος τις εκμεταλλεύεται, αφού από την δουλειά στα εργαστήρια τους έδινε ψίχουλα ως αποζημίωση. Κατόπιν όλα έφταιγαν. Οι ώρες του διαλλείματος, ο φωτισμός στα κελιά, το επισκεπτήριο, η συμπεριφορά του προσωπικού. Κρίνονταν όλα ως βαρβαρισμοί, ενώ γεγονός είναι όπως είπαμε και πριν ότι οι όροι της ζωής των γυναικών δεν συγκρίνονται με τις αντρικές… Οι αθηναϊκές γυναικείες φυλακές είναι μάλλον ένα μεγάλο νοικοκυρόσπιτο παρά συγκρότημα κρατητηρίων. Έτσι φούντωσε ο οργασμός της κολεκτίβας των γυναικείων φυλακών και άρχισαν τα παρατράγουδα. Στη διανομή του συσσιτίου, διαμαρτυρίες. Κατά τις ώρες της διαλέξεως προκλητική παράταση της συνομιλίας και στα εργαστήρια δουλειά με το πάσο ώστε να αναγκάζονται οι φύλακες να γίνονται αυστηρότερες.
Ανομολόγητα πάθη
Δυο εκ των κομμουνιστριών ακόμα υπέσκαπταν ανομολόγητα πάθη, μεταξύ έκφυλων κρατουμένων και διαπιστώθηκαν απερίγραπτα πράγματα. Μια λωποδύτρια, η Στάσα Ζαρούλη και μια γνωστή συζυγοκτόνος, η ωραιότερη κρατούμενη των φυλακών, χαλούσαν τον κόσμο για να μένουν στο ίδιο κελί. Η Χριστοφιλέα και μια άλλη παιδοκτόνος, το Αννάκι και η Κατσέλη αποτέλεσαν από καιρού φοβέρα ζαγάρια. Η αυτοδιάθεση κατά την πάσα όρεξη του κομμουνιστικού ευαγγελίου, εφαρμόστηκε όπως βλέπετε απολύτως.
Τα πρόβατα και τα ερίφια
Η κυρία Καλμούχου είναι απίστευτα ευφυής και προπαντός με ανεπτυγμένο το ταλέντο της διοίκησης. Βραδέως αλλά ασφαλώς χώρισε τα πρόβατα από τα ερίφια όταν αντιλήφθητε ότι η κομμουνιστική αλλοφροσύνη εξαπλώνονταν . Άρχισε η ίδια μια αντίδραση δια συμβουλών, πνεύμα των οποίων ήταν ότι συμφέρον των φυλακισμένων είναι να επιδεικνύουν καλή διαγωγή για να μπορούν ευκολότερα να επιτύχουν χάρη η μετριασμό της ποινής τους. Και απομόνωσε τις προπαγανδίστριες διατάσσοντας συνάμα όπως και χθες συστηματικές σωματικές έρευνες των δια τις κομμουνίστριες επισκεπτών ώστε να μην εισάγονται στις φυλακές κομμουνιστικά έντυπα.
Αυτό ερέθισε τις κουμουνίστριες αλλά ήδη είχαν αποχωρισθεί τις πολυμελείς μερίδες των ώστε να μην μπορούν να κινηθούν αποτελεσματικά. Μέχρι προ διμήνου οι κατάδικες για κουμουνιστικές παρεκτροπές ήταν πάνω από δεκαπέντε. Έκτοτε όμως αποφυλακίσθηκαν οι οκτώ και απέμειναν οι επτά.
Το κόκκινο εφτάρι στασιάζει
Το «κόκκινο εφτάρι», όπως αποκαλέστηκαν, συνέχισε και απομονωμένο ακόμα την προπαγάνδα του. Εύρισκε ευκαιρίες κυρίως κατά την ώρα του συσσιτίου και κατά τις ώρες του διαλλείματος. Αποτελείται από τέσσερις καπνεργάτριες από την Μακεδονία και τέσσερις υπηρέτριες η μία εκ των οποίων κατάγεται από τον Καύκασο. Σημειωτέον ότι είναι νεαρότατες με διαβολεμένη μαχητικότητα και ωραίες.
Αυτές συνέχισαν τον αγώνα τον οποίον είχαν ανοίξει οι απελθούσες, αδιαφορώντας αν οι στασιασμοί τους έχουν ως συνέπεια νέες καταδίκες. Έφθασαν μέχρι απειλών, ύβρεων και επιθέσεων εναντίον του προσωπικού των φυλακών αποπειράθηκαν ακόμα να εισάγουν και φονικά όπλα, κυρίως σουγιάδες. Φυσικό να απομονωθούν αυτήν την φορά αυστηρότερα και να μην τους επιτρέπεται καμία επικοινωνία. Γι αυτό και έφριξαν χτυπώντας τα πόδια τους στα κελιά, ανατρέποντας τα κρεβάτια τους και προκαλώντας απερίγραπτο θόρυβο. Τέλος, ξέσπασαν όταν επισκέφτηκε τα κελιά τους προ δεκαημέρου ο δικαστικός επιθεωρητής. Όταν δηλαδή τα κελιά τους ξεκλειδώθηκαν διότι μετ’ ολίγον θα διήρχετο ο επιθεωρητής, έξι αυτών όρμησαν εκ του συνθήματος στην αυλή όπου ήταν συγκεντρωμένες όλες οι κατάδικες.
«Αίσχος!», φώναζαν
«Επιθεώρηση απάτη!»
«Μας φέρονται σαν κτήνη»
Οι φύλακες έσπευσαν εναντίον τους και τότε παρουσιάστηκε το απρόοπτο φαινόμενο να ταχθούν με το μέρος τους υπερτριάκοντα φυλακισμένες. Όλες μαζί με επικεφαλής την Κούλα Χριστοφιλέα, την Κατσέλη και δύο λωποδύτριες, όρμησαν κατά των φυλάκων. Άλλες άρπαξαν χώματα από κάτω και πετούσαν και άλλες ανέτρεπαν τα μαγειρικά σκεύη. Έγινε σωστό πανδαιμόνιο, ενώ οι δειλότερες, δυο εκ των οποίων ήταν η Κάστρου και η Φούλα, έσπευδαν έντρομες να απομακρυνθούν. Η Γιαννούλα τρέμοντας για τις κυρίες της έσπευσε προς αυτές και έτσι έπεσε στις αγκαλιές της Κάστρου καταληφθείσα από νευρική κρίση. Η Ταμάρα έβαλε τα κλάματα γιατί δίπλα της η Κούλα λυσσαλέος γρονθοκοπούσε τις φύλακες.
Οι στασιάστριες είχαν αποβεί κύριοι της τάξης και προς στιγμή όλες όρμησαν προς τον διάδρομο τον άγοντα προς την εξώθυρα. Φόβος υπήρχε δηλαδή να το σκάσουν όλες μαζί από τις φυλακές.
Η πόρτα διπλοκλειδώθηκε και με το τηλέφωνο η κυρία Καλμούχου, ενώ η αρχιφύλακας Σπανοπούλου συμπλέκονταν με τις μαινάδες, ειδοποίησε την φρουρά των παράπλευρων φυλακών του Εφηβείου. Η εμφάνιση αυτής τρομοκράτησε αμέσως τις άλλες πλην των κουμουνιστριών, της Κούλας και των λωποδυτριών. Αυτές επέμειναν να συνεχίζουν την μάχη, αλλά γραπωμένες από τα μαλλιά και ωθούμενες μεταφέρθηκαν στα κελιά τους. Έτσι έληξε η πρωτοφανής για τα χρονικά των ελληνικών φυλακών γυναικεία στάση…
Οι πόρτες ανοίγουν την Παρασκευή 14 Οκτώβρη 2022 στις 15:00 και κλείνουν στις 23:00 ενώ το Σάββατο 15 και την Κυριακή 16 Οκτώβρη το 2o comics n’ beer fest θα είναι ανοιχτό από τις 12:00 μέχρι τις 23:00!
Η Ελληνική Ακαδημία Κόμικς βραβεύει κάθε χρόνο τα καλύτερα κόμικς που κυκλοφορούν στα ελληνικά μέσα στη χρονιά. Πόσο ιδανικότερα θα μπορούσε να ξεκινήσει ένα φεστιβάλ κόμικς από μία γνωριμία και συνάντηση με τους νικητές και τις νικήτριες των βραβείων του 2022;
Μιλάνε οι νικητές και οι νικήτριες των ΕΒΚ 2022, ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς εκ μέρους της Ακαδημίας καθώς και άλλα μέλη της.
Η ζωή της Ρόζας Λούξεμπουργκ ήταν αφιερωμένη στο λαό και στον στόχο της επανάστασης. Την πολιτική πορεία αλλά και την προσωπική ζωή της Ρόζας αφηγήθηκε η Kate Evans στο βιογραφικό comic «Κόκκινη Ρόζα», διατρέχοντας τους σημαντικότερους σταθμούς της πολιτικής και θεωρητικής πορείας της φλογερής επαναστάτριας.
Μιλάνε: Γιάννης Αντωνόπουλος (επιμελητής έκδοσης) και Σόλων Παπαγεωργίου (συγγραφέας – Smassing Culture). Στην αρχή της εκδήλωσης θα προβληθεί ολιγόλεπτο βίντεο της δημιουργού Kate Evans, στο οποία θα μιλάει για την δουλειά της.
Σάββατο 15 Οκτώβρη 2022
13:00 (workshop) Παίζουμε D&D με DM τον αδίστακτο Νίκο Γιακουμέλο
Ένα τραπέζι, μερικά ζάρια παράξενου σχήματος και μία παρέα με όρεξη είναι οι μοναδικές προϋποθέσεις για ένα ταξίδι ατέλειωτης φαντασίας μέσω του πιο διάσημου nerd table-top παιχνιδιού, του Dungeons & Dragons. Είτε έχετε ξαναπαίξει στο παρελθόν, είτε πάντοτε θέλατε να μάθετε να παίζετε αλλά δεν είχατε βρει την κατάλληλη παρέα, αυτή είναι η ευκαιρία σας για ένα απόγευμα γεμάτο περιπέτεια, μαγεία και ίσως και δράκους;
Δηλώστε συμμετοχή με ένα μήνυμα στο [email protected] ή στα social media του Smassing Culture, προκειμένου να σχηματιστούν τα parties και να προετοιμαστούν τα sessions. Και μην ξεχνάτε, δεν χρειάζεται να γνωρίζετε ούτε μισό κανόνα για να δηλώσετε συμμετοχή. Θα τους μάθετε με τον πιο διασκεδαστικό τρόπο∙ παίζοντας.
19:00 Πώς τα κόμικς μπορούν να αφηγηθούν το παρελθόν χωρίς εθνικιστικά στερεότυπα;
Η σχέση μας με το παρελθόν διαμορφώνεται ποικιλοτρόπως, όχι μόνον από τα θρανία και τα έδρανα του εκπαιδευτικού συστήματος. Οι ταινίες, οι σειρές, τα ντοκιμαντέρ, ακόμα και τα videogames μπορούν να επηρεάσουν την αίσθησή μας για το παρελθόν, γιατί όχι και τα κόμικς; Τα τελευταία χρόνια η ελληνική κόμικ σκηνή έχει στραφεί σε ποικίλες στιγμές της ελληνικής ιστορίας, επιχειρώντας στα καρέ των κόμικ της να συνδυάσει το παρελθόν με τη μυθοπλασία. Σε αυτή τη συζήτηση θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε μεθοδολογικά και πρακτικά ερωτήματα με τη βοήθεια δύο καταξιωμένων δημιουργών της ελληνικής κόμικ σκηνής.
Παρουσίαση τόμου «Βλέπουμε με τα χέρια τους». Η έλλειψη εικόνας από τη δίκη για τον φονικό ξυλοδαρμό της Zackie Oh / του Ζακ Κωστόπουλου ήταν ένα προφανές κενό στη δημοσιότητα μιας υπόθεσης με τόσο έντονο κοινωνικό ενδιαφέρον. Η παρουσία φωτορεπόρτερ απαγορεύτηκε. Το κενό καλύφθηκε από την πρωτοβουλία του zackieohjustice watch να προσκαλέσει σκιτσογράφους ώστε να δώσουν μέσα από τα χέρια τους την εικόνα της δικαστικής αίθουσας. Θεωρούμε εξαιρετικά πετυχημένη την πρωτοβουλία και σκόπιμο να διασωθεί μέσα από την έκδοση αυτής της έντυπης συλλογής.
Η δίκη της ΧΑ σε δεύτερο βαθμό ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2022. Όλα δείχνουν πως καταδικασμένοι νεοναζί θα επιχειρήσουν να ξαναβγούν από τις τρύπες τους. Εμείς τους ξαναβάζουμε Χ . Η παρουσίαση του Βάλ’ τους Χ, τρία χρόνια από την έκδοση του, είναι απλώς η αφορμή για να ανατρέξουμε στην δράση της ΧΑ και να θυμηθούμε τα εγκλήματα για τα οποία δικάζεται σήμερα σε δεύτερο βαθμό.
13:00 (workshop) Φτιάχνοντας κόσμους φαντασίας με τον Steve Stivaktis
Ο βραβευμένος δημιουργός comics Steve Stivaktis, πέραν από εξαιρετικά ταλαντούχος νέος καλλιτέχνης είναι και ένας nerd με τα όλα του, με αμέτρητες fantasy δημιουργίες στο portfolio του. Στο πλαίσιο του 2ου comics n’ beer fest μία επίλεκτη συντροφιά (το πιάσατε το reference; ) θα έχει την ευκαιρία να τρυπώσει για μερικές ώρες στο εργαστήρι του Steve, ο οποίος θα μιλήσει για τη σχέση του με το fantasy και για τις σκέψεις του όταν πλάθει φανταστικούς κόσμους, ενώ θα δώσει και ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα δημιουργικά tips.
Δηλώστε συμμετοχή στο workshop με τον Steve Stivaktis με ένα μήνυμα στο [email protected] ή στα social media του Smassing Culture.
19:00 Γιατί ενοχλεί η συμπεριληπτική απεικόνιση των χαρακτήρων σε σειρές όπως το Sandman και το Rings of Power;
Κάθε φορά που ένα franchise επιχειρεί να ανανεώσει την ιστορία του με άξονα την συμπερίληψη ανθρώπων και κοινωνικών ομάδων που ήταν αόρατοι/-ες σε παλιότερες εποχές, δέχεται έναν καταιγισμό κατηγοριών περί υιοθέτησης της «ατζέντας» της πολιτικής ορθότητας. Την κριτική δεν θα μπορούσε να γλιτώσει ούτε το καστ της τηλεοπτικής μεταφοράς του Sandman, ούτε η τηλεοπτική αναβίωση της κληρονομιάς του Τόλκιν. Ποιοι είναι όμως τελικά αυτοί που νιώθουν να απειλείται η ταυτότητά τους από αυτές τις αλλαγές και τι είναι τελικά αυτή η «πολιτική ορθότητα» που όλοι απεχθάνονται αλλά κανείς δεν μπορεί να ορίσει επαρκώς;
21:00 Παρουσίαση του κόμικ «Μήδεια» των Αντρέα Γιοβάνου και Σοφίας Κομνηνέα (comicdom press)
Η Μήδεια είναι η γυναίκα που εκδικείται, η γυναίκα που εμπιστεύτηκε τον άντρα για τον οποίο τσαλακώθηκε, πρόδωσε το σπίτι της, γέννησε τα παιδιά του και τελικά την πρόδωσε, υποτιμώντας την, ατιμάζοντάς την. Στο ομώνυμο κόμικ τους, η Σοφία Κομνηνέα και ο Αντρέας Γιοβάνος διασκεύασαν τον μύθο της με ένα σύγχρονο ερμηνευτικό πλαίσιο, εντάσσοντάς το παράλληλα σε μία σκοτεινή ατμόσφαιρα τρόμου.
Μιλάνε: Κωνσταντίνος Λουκόπουλος-The Mythologist (αρχαιολόγος), Σοφία Κομνηνέα (δημιουργός του κόμικ), Αντρέας Γιοβάνος (δημιουργός του κόμικ), Παναγιώτα Καρβούνη (Smassing Culture).
Τον λόγο πήρε πρώτη η Ελίζα Τριανταφύλλου που εξήγησε πως ξεκίνησε η ίδια να ερευνά την υπόθεση.
Σύμφωνα με όσα είπε, τον Ιανουάριο του 2022 είχαν διεξαχθεί ορισμένες έρευνες από το Citizens Lab που έδειχναν ότι υπάρχει ένα νέο σπάιγουερ λογισμικό, και συγκεκριμένα το Predator, το οποίο έχει τόσο στόχους όσο και πελάτες στην Ελλάδα.
Δημοσίευσαν στο Inside Story ποιες εταιρίες σχετίζονται με τις εταιρίες που εμπορεύεται το Predator και δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα δείχνοντας ποιες εταιρίες είχε στήσει στην Ελλάδα, τους τζίρους τους και ένα μέρος από την πολύπλοκη εταιρική δομή του.
Ο δημοσιογράφος Θανάσης Κουκάκης διαβάζοντας το δημοσίευμα, αναγνώρισε μέσα στα διάφορα ντομέινς που είχαν στηθεί για να μολύνουν κινητά κάποια σάιτ που έμοιαζαν με γνωστά ειδησεογραφικά τα οποία όμως είχαν μικρές διαφορές στην κατάληξη.
Μέσα σε αυτήν την λίστα αναγνώρισε διάφορα σάιτ με τα οποία συνεργάζονταν. Αυτό τον θορύβησε γιατί είχε ήδη κάποιες πληροφορίες ότι είναι υπό παρακολούθηση, έλεγξε το κινητό του μέσω του Citizens Lab, και η απάντηση που ήρθε από εκεί δυστυχώς για αυτόν ήταν θετική που σημαίνει ότι κάποιος επί βδομάδες παρακολουθούσε το κινητό του και κατέγραφε ότι έγραφε στο κινητό του και ότι έβλεπε η κάμερα του κινητού του και του μικροφώνου του…
Στην συνέχεια το reporters united αποκάλυψε ότι ο Θανάσης Κουκάκης ήταν στόχος και της ΕΥΠ με την αιτιολογία ότι αποτελεί κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια. Τότε παρενέβη η Εθνική Αρχή Διαφάνειας για να εξετάσει αν η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το Predator καθώς αν ακούει οποιονδήποτε, ανάμεσα τους, πολιτικούς και δημοσιογράφους θα μπορούσε να αποτελεί κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια. Η εξέταση και οι ανακρίσεις της ωστόσο ήταν μάλλον επιφανειακές…
Παρότι οι διεθνείς δημοσιογραφικές ενώσεις το είχαν «σηκώσει ως θέμα», παρότι το θέμα ήταν σημαντικό καθώς δεν είναι δυνατόν να βρίσκονται εκατοντάδες άνθρωποι υπό παρακολούθηση, τα μεγάλα μέσα εξακολουθούσαν να το αποσιωπούν σε βαθμό που έτεινε να εξαφανιστεί από την επικαιρότητα. Για καλή τύχη της αλήθειας βρέθηκε να έχει στοχοποιηθεί ο Νίκος Ανδρουλάκης την περίοδο που ήταν ευρωβουλευτής και είχε ανακοινώσει την υποψηφιότητα του για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Από κει και πέρα τα μέσα θέλοντας και μη ανέδειξαν την υπόθεση…
Μάνος Φραγκιουδάκης
Δεύτερος (στο 23:43) πήρε τον λόγο ο Μάνος Φραγκιουδάκης ο οποίος εξήγησε αρχικά τον τρόπο λειτουργίας του λογισμικού και συγκεκριμένα ότι στέλνονται μηνύματα στα κινητά που είναι στόχοι προς παγίδευση από τυχαίους συνδρομητές που δεν έχουν καμία σχέση. Μίλησε επίσης για την επίπονη και πολύπλοκη έρευνα τους προκειμένου να ελέγξουν την σύνδεση κυβερνητικών υπηρεσιών με παράνομα λογισμικά παρακολούθησης ή των εταιριών που τα εμπορεύονται.
Σταύρος Μαλιχούδης
Ο Σταύρος Μαλιχούδης (στο 27:12) μίλησε περισσότερο βιωματικά και αναφέρθηκε στην δική του υπόθεση καθώς τον Νοέμβριο του 2021 αποκαλύφθηκε ότι τον παρακολουθούσε η ΕΥΠ.
Αναφέρθηκε στους χειρισμούς της Κυβέρνησης και την προσπάθεια αποποίησης ευθυνών από πλευράς της, στην μοναξιά που ένιωσε ως δημοσιογράφος προσπαθώντας να αναδείξει ένα τόσο μεγάλο σκάνδαλο που επέμενε να μην παίρνει δημοσιότητα αλλά και στην στήριξη από συναδέλφους του. Αναφέρθηκε επίσης και στην αξία της συγκύριας καθώς η αποκάλυψη της παρακολούθησης Ανδρουλάκη ήταν αυτή που έκανε να πάρει το θέμα κάποια έκταση.
Σημείωσε, τέλος, ότι το παρακολουθείται ένας δημοσιογράφος είναι ένα θέμα πολύ σημαντικό που θα έπρεπε να προβληματίζει περισσότερο τα μεγάλα μέσα.
Θοδωρής Χονδρόγιαννος
Τελευταίος από τους ομιλητές και ομιλήτριες μίλησε ο Θοδωρής Χονδρόγιαννος (στο 32:24) ξεκινώντας με το ιστορικό της υπόθεσης. Αναφέρθηκε σε μια πληροφορία που ήρθε στο reporters united στις αρχές του 2022, σύμφωνα ε την οποία ενδεχομένως να υπάρχει σύνδεση μεταξύ της υπόθεσης του Μαλιχούδη και μιας νομοθετικής ρύθμισης που έγινε τον Μόρτη του 2021.
Πιο συγκεκριμένα, Θοδωρής Χονδρόγιαννος, εξήγησε πως με μια εκπρόθεσμη τροπολογία και άσχετη με το κύριο αντικείμενο του νόμου, άρα αντισυνταγματική και παράνομη, επέβαλε ακόμα περισσότερους περιορισμούς στην δυνατότητα που έχει ο παρακολουθούμενος να ενημερωθεί για τους λόγους της παρακολούθησης του. Σημείωσε πως επί δέκα μήνες κανένας δεν αντιλήφθηκε αυτήν την τροπολογία και αναρωτήθηκε γιατί να έγινε «νύχτα» η τροπολογία αυτή.
Τον Μάρτη του 2022, οι reporters united αποκάλυψαν ότι ο λόγος που άλλαξε ο νόμος ήταν η παρακολούθηση του Θανάση Κουκάκη. Ο Θανασης Κουκάκης είχε υποψίες ότι παρακολουθείται από το καλοκαίρι του 2020 και έκανε αίτηση στην ΑΔΑΕ ζητώντας να ενημερωθεί αν παρακολουθείται από την ΕΥΠ. Την ίδια μέρα, στις 12 Αυγούστου 2022, την μέρα που έκανε αίτηση, η παρακολούθηση του διακόπηκε. Είκοσι μέρες μετά άλλαξε ο νόμος και απαγόρευε πια σε οποιονδήποτε τρόπο να το γνωστοποιήσει…
Στην συνέχεια είπε ότι η δουλειά που έγινε από το Inside Story από την Ελίζα Τριανταφύλλου και τον Τάσο Τέλλογλου απέδειξε και τεκμηρίωσε ότι ο Θανάσης Κουκάκης, έναν χρόνο μετά την παρακολούθηση του από την ΕΥΠ παρακολουθείται και από το Predator.
Ο Θοδωρής Χονδρόγιαννος εξήγησε τις διαφορές μεταξύ παρακολούθησης από ΕΥΠ και παρακολούθησης από το Predator: Η ΕΥΠ παρακολουθεί με έναν τρόπο όχι πάντα νόμιμο αλλά τουλάχιστον νομότυπο ενώ το Predator δεν το προβλέπει κανένας νόμος άρα η στοχοποίηση και η παρακολούθηση είναι καθ’ όλα παράνομη. Σημείωσε επίσης ότι το Predator είναι πολύ επιθετικό και προσβλητικό ως μέσω παρακολούθησης καθώς βλέπουν το παρακολουθούμενο από την κάμερα ότι και να κάνει καθώς και φωτογραφίες που έχει στο κινητό του.
Στην συνέχεια σημείωσε ότι μετά μερικούς μήνες δημοσίευσαν ένα άλλο ρεπορτάζ μαζί με την ΕΦΣΥΝ στο οποίο έλεγαν ότι είχαν κάποια ευρήματα που έδειχναν ότι ο ανιψιός του πρωθυπουργού, Γρηγόρης Δημητριάδης και Γενικός Γραμματέας του, είχε δημιουργήσει μια εταιρία που οι συναλλαγές της έφταναν μέχρι τον Φέλιξ Μπίτσιο (πρόσωπο-κλειδί για την εισαγωγή της εταιρείας INTELLEXA η οποία εμπορεύεται το παράνομο λογισμικό παρακολούθησης Predator στην Ελλάδα).
Η ιστορία πήγε σε άλλο επίπεδο όταν αποκαλύφθηκε ότι τον Ανδρουλάκη τον Παρακολουθεί εκτός κι από το Predator και η ΕΥΠ. Αν δεν υπήρχε ο Ανδρουλάκης δεν θα έδινε κανένας σημασία. Στην ουσία κάποιοι υποχρεώθηκαν αν δώσουν σημασία για να μην εκτεθούν…
Ο Θοδωρής Χονδρόγιαννος σχολίασε ότι αμέσως μετά τις εκλογές ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έθεσε την ΕΥΠ υπό τον έλεγχο του, κάτι το οποίο έχει μεγάλη σημασία.
Έκλεισε λέγοντας ότι η Δημοκρατία δεν μπαίνει σε κίνδυνο από την δημοσιογραφική έρευνα. Αντιθέτως οι θεσμοί αποσταθεροποιούνται από αυτούς που χρησιμοποιούν τις κρατικές υπηρεσίες για σκοπούς αλλότριους προς αυτούς που προβλέπει το σύνταγμα και ο νόμος…
«Δευτερολογίες»
Μεταξύ άλλων η μια ομιλήτρια και οι τρείς ομιλητές παίρνοντας ξανά τον λόγο αναφέρθηκαν στα προβλήματα της ελληνικής δημοσιογραφίας, επισήμαναν την σημασία που έχει η ανεξάρτητη δημοσιογραφία και την ανάγκη που υπάρχει για την οικονομική στήριξη της από τους αναγνώστες προκειμένου να είναι αποτελεσματική.
Ακολούθησαν παρεμβάσεις και ερωτήσεις από το κοινό.
Δείτε ολόκληρο το βίντεο της εκδήλωσης όπως το κάλυψε το omniatv (Ξεκινάει στο 10:11)
Οι ταινίες λένε ό,τι θέλουν να πουν και δείχνουν ό,τι θέλουν να δείξουν μέσα σε δύο, άντε το πολύ τρεις, ώρες. Και οι δημιουργοί τους δεν ψάχνουν να βρουν στην πορεία τι θα γίνει με τους ήρωες και με την πλοκή. Δεν υπάρχει πορεία – ό,τι είναι να συμβεί, συμβαίνει μέσα στην διάρκεια της. Δεν υπάρχει μια αρχική ιδέα και μετά βλέπουμε για το που θα το πάμε στη συνέχεια της ταινίας – όποιες ιδέες υπάρχουν, περικλείονται μέσα της. Στις τηλεοπτικές σειρές η συνθήκη είναι εντελώς διαφορετική: ουκ ολίγες φορές έχουμε δει σειρές να ξεκινάνε εντυπωσιακά και στην πορεία του χρόνου να μην ξέρουν πώς να διαχειριστούν το υλικό τους, να μην ξέρουν τι θα κάνουν με τους πρωταγωνιστές τους και την ιστορία τους. Το στοίχημα που κατεξοχήν κέρδισαν ο Βινς Γκίλιγκαν και οι συνεργάτες του με το “Breaking Bad” είναι ακριβώς η σχέση του με τον χρόνο: εξελισσόταν συνεχώς, γινόταν συνεχώς καλύτερο, δυνάμωνε αντί να ξεφουσκώνει. Αφού λοιπόν θριάμβευσε σε αυτό το στοίχημα, ο Γκίλιγκαν με τον Πίτερ Γκουλντ είπαν να βάλουν ένα ακόμα δυσκολότερο: όχι απλά να στήσουν μια νέα σειρά πάνω σε έναν δευτερεύοντα ήρωα της πρώτης, αλλά και αυτός ο δευτερεύων ήρωας να μας παρουσιάζεται σχεδόν αγνώριστος, να μας ξανασυστήνεται απ’ την αρχή.
Παίρνουμε έτσι έναν χαρακτήρα που είχαμε γνωρίσαμε ως γλοιώδη και με χαρακτηριστικά σχεδόν καρικατούρας, για να οδηγηθούμε, μέσω της ανασκαφής στο παρελθόν του, στο συμπέρασμα ότι κανείς δεν είναι μόνο αυτό που τον βλέπουμε να είναι σε μια δεδομένη φάση της ζωής του, στο συμπέρασμα ότι καταλήγουμε κάπου ερχόμενοι από κάπου αλλού, ότι καταλήγουμε σε έναν δρόμο, όχι επειδή ντε καλά τον πήραμε ντουγρού από την αρχή, αλλά επειδή μπορεί εκεί να μας οδήγησαν διασταυρώσεις επί διασταυρώσεων. Και σε κάθε διασταύρωση μια νέα επιλογή. Που από κάπου εκπορεύεται, ναι, και σε κάτι εσωτερικό λογοδοτεί, ναι. Αλλά και την ίδια ώρα συνομιλεί και συνδιαμορφώνεται από εμπόδια έξω από εμάς και ευκαιρίες έξω από εμάς. Ο κάθε άνθρωπος δεν είναι ένα δεδομένο μέγεθος, αλλά μια προσωπικότητα με μια δυναμική και μια διαδρομή. Έχουμε μέσα μας ιδιότητες και ποιότητες οι οποίες αναλόγως των συγκυριών και των αποφάσεών μας, μας οδηγούν προς τον ένα ή τον άλλον δρόμο, προς τη μια ή την άλλη ταυτότητα. Γνωρίζουμε τους ανθρώπους σε μια φάση της ζωής τους και νομίζουμε ότι πάντα έτσι ήταν ή ότι δεν θα μπορούσαν να είναι αλλιώς. Kαι έχει καθοριστική σημασία το ότι αυτή την ανάγνωση την κάνουμε πάνω σε έναν τύπο που είχε για χρόνια εντυπωθεί στη συνείδησή μας ως αμοραλιστικό καρτούν.
Δεν είναι brands, είναι άνθρωποι
Αν λοιπόν μέχρι και η γλίτσα η ίδια, ο Σολ Γκούντμαν του “Breaking Bad”, γίνεται το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα του «Αυτό που είσαι τώρα δεν σημαίνει ότι είναι κι αυτό που ήσουν πάντα», τότε για όλους μα όλους μπορούμε να αρχίσουμε να έχουμε την ίδια υποψία. Ξέρω ότι μας είναι εξαιρετικά δύσκολο να το κάνουμε, αλλά ας προσπαθήσουμε να το εφαρμόσουμε και σε εκείνους που πιο βαθιά αντιπαθούμε και σιχαινόμαστε στην ζωή μας, στον δημόσιο βίο ή και ενδεχομένως και στον ιδιωτικό. Θα έπρεπε να αλλάξει κάτι στην τωρινή μας στάση απέναντί τους; Όχι. Αν η τωρινή στάση τους δικαιολογεί την απέχθειά μας, ας τους απεχθανόμαστε. Μπορούμε όμως ίσως παράλληλα να σκεφτόμαστε ότι ίσως υπάρχει πίσω τους κάτι που τους εξηγεί, ότι ενδεχομένως αν τα πράγματα είχαν έρθει αλλιώς να μην είχαν φτάσει ως εδώ, ότι η ταυτότητά τους δεν γράφτηκε απ’ την αρχή σε πλάκα σαν τις «Δέκα Εντολές», ότι εν πάση περιπτώσει είναι κάτι πιο σύνθετο από μονοδιάστατες εκπροσωπήσεις του κακού και της σιχαμάρας, ότι δεν είναι σύμβολα, δεν είναι brands, είναι άνθρωποι.
Κι ο θρίαμβος που πέτυχε το “Βreaking Bad” με τη διαχείριση του χρόνου, πολλαπλασιάζεται με το “Βetter Call Saul”. Αντί το άπλωμα μιας ιστορίας και μιας αρχικής ιδέας στον χρόνο να αποτελεί παράγοντα άγχους και εμπόδιο, μετατρέπεται σε δώρο και σε αναγκαία συνθήκη, καθώς και οι δύο σειρές παίρνουν όλον τον χρόνο που χρειάζεται, ώστε οι μεταμορφώσεις (του Γουόλτερ Γουάιτ σε Χάιζενμπεργκ, του Τζίμι ΜακΓκιλ σε Σολ Γκούντμαν, της Κιμ Γουέξλερ σε Κιμ Γουέξλερ ΜακΓκιλ) να συντελούνται ενώπιόν σου, επεισόδιο το επεισόδιο, σεζόν τη σεζόν, μπροστά στα μάτια σου και μπροστά στα μάτια των ίδιων των ηρώων, καθώς τους βλέπουμε να αλλάζουν και βλέπουν και οι ίδιοι τον εαυτό τους να αλλάζει, να γίνεται κάποιος άλλος, όχι με μια ξαφνική αναλαμπή, αλλά επειδή σύρεται προς τον νέο εαυτό, μέρα με την μέρα, απόφαση ζωής με την απόφαση ζωής, σταυροδρόμι με το σταυροδρόμι.
Το “Breaking Bad” ήταν μια σειρά που την όριζε και την πλαισίωνε πρώτα και κύρια η πλοκή της. Η πλοκή της ήταν η κινητήρια της δύναμη. Tο “Βetter Call Saul”, χωρίς να αδιαφορήσει επ ουδενί για την πλοκή, δίνει πάντως τη δική του έμφαση στους χαρακτήρες, στην εμβάθυνσή τους, στην εξερεύνησή τους. Στο “Βreaking Bad” η μεταμόρφωση του Γουόλτερ, η ολοένα και μεγαλύτερη μετάλλαξή του, πήγαινε χέρι χέρι, με την ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή του στην εμπόριο ναρκωτικών. Στο “Better Call Saul” δεν είναι οι χαρακτήρες παρακολούθημα της πλοκής, αλλά είναι η πλοκή που παρακολουθεί τις μεταμορφώσεις των ηρώων.
Ιστορίες μεταμόρφωσης
Όσο όμως κι αν όλοι λέμε και ξαναλέμε ότι οι δυο σειρές είναι ιστορίες μεταμόρφωσης, έπρεπε να φτάσουμε στα εντελώς τελευταία επεισόδια του Better Call Saul για να συνειδητοποιήσουμε ότι μάλλον το τελικό και βαθύτερο θέμα των δύο σειρών δεν είναι οι μεταμορφώσεις αλλά οι επιλογές. Σε πολύ πρόσφατη συνέντευξή του ο Γκίλιγκαν περίπου είπε ότι δουλειά των σεναριογράφων είναι να γράφουν ιστορίες που θα κρατάνε συνέχεια ζωντανό το ενδιαφέρον των θεατών και ότι η θεωρία και η ανάλυση για το τι θέλει να πει ο ποιητής είναι ένα μετέπειτα στάδιο που δεν θα έπρεπε να αφορά τόσο τον ίδιο τον ποιητή. Δεν ξέρω λοιπόν αν το “Better Call Saul” γράφτηκε βάσει ενός μεγάλου σχεδίου για να καταδειχθεί η σημασία των επιλογών ή αν απλά έχουμε ενώπιον μας μια από τις μεγαλύτερες αν όχι και την μεγαλύτερη αρετή του: το ότι η κάθε νέα επιλογή των ηρώων προκύπτει πολύ οργανικά και αβίαστα, ακριβώς επειδή έχουν γίνει τόσο αληθινοί και τόσο ζωντανοί, ώστε κάθε φορά που βρίσκονται μπροστά σε μια νέα κατάσταση που σε καλεί να αποφασίσεις, αποφασίζουν εκείνη την στιγμή και δεν εκτελούν προαποφασισμένες ιδέες των δημιουργών τους.
Όσο λοιπόν εξαιρετικά ενδιαφέρον ζήτημα κι αν είναι η μεταμόρφωση, όσο εξαιρετικά ενδιαφέροντα ζητήματα κι αν είναι η μεταμέλεια ή η έλλειψή της, όσο εξαιρετικά ενδιαφέροντα ζητήματα κι αν είναι τα συνειδησιακά μπρος πίσω ή η σταθερή κατεύθυνση προς την μια ή την άλλη πλευρά της ηθικής, πίσω απ’ όλα αυτά και παράλληλα με όλα αυτά, αν εμένα μου αφήνει τελικά κάτι ως απόσταγμα το σύμπαν των δύο σειρών είναι η έννοια της ανάληψης της ευθύνης και της ιδιοκτησίας των επιλογών σου. Ένα «Στεκόμαστε απέναντι στην μοιρολατρία». Ένα «Στεκόμαστε απέναντι σε όλα αυτά που σε έφεραν στη συγκεκριμένη θέση που βρίσκεσαι τώρα». Όχι γιατί δεν έχουν σημασία, ούτε γιατί ήρθες εδώ με αλεξίπτωτο. Αντίθετα εξετάζονται εξονυχιστικά και όσα σε διαμόρφωσαν εσωτερικά και οι εξωτερικές συνθήκες χωρίς την ύπαρξη των οποίων δεν θα βρισκόσουν εδώ. Αλλά εν πάση περιπτώσει είσαι εδώ που είσαι.
Και μπορεί όταν γράφω να τα έχω γενικά εύκολα τα μεγάλα λόγια, αλλά τώρα πραγματικά κυριολεκτώ και πραγματικά δεν υπερβάλλω: μπορεί το “Better Call Saul” να τελείωσε πριν λίγες εβδομάδες, αλλά δεν μπορώ να αφήσω τον Τζίμι ΜακΓκιλ να φύγει, δεν φεύγει, με έχει βάλει σε μια εσωτερική αναζήτηση και συνειδητοποίηση. Με έχει βάλει στη φάση που προσπαθώ να χωνέψω ακριβώς αυτό: ότι το «Έτσι είμαι εγώ», είτε με την διάσταση του έτσι ήμουν πάντα, είτε τη διάσταση του έτσι έγινα, δεν μπορεί να λειτουργεί ως άλλοθι για την κάθε επόμενη επιλογή σου. Κάθε επόμενη επιλογή σου έχει αυτοτελή αξία, κάθε επόμενη επιλογή σου έχει ένα αυτοτελές αξιακό διακύβευμα.
Ενώπιον κάθε νέας επιλογής στεκόμαστε διαρκώς ελεύθεροι…
Αν αυτή τη στιγμή της ζωής σου είσαι ξέρω γω ενώπιον της σημαντικής επιλογής υπ’ αριθμόν 353, προφανέστατα και οι προηγούμενες 352 έχουν το δικό τους βάρος, προφανέστατα κουβαλούν μια κεκτημένη ταχύτητα και μια συνήθεια, προφανέστατα κι ο δρόμος που έχουμε πάρει δεν είναι ξεριζωμένος από δομικές μας ιδιότητες, αλλά κανείς μα κανείς, ούτε τα μέσα μας ούτε τα έξω μας, δεν μας δεσμεύουν να συνεχίσουμε έτσι. Ενώπιον κάθε νέας επιλογής στεκόμαστε διαρκώς ελεύθεροι. Κι ας μην αρκεί ενδεχομένως για να γυρίσει όλο το παιχνίδι. Δεν είναι το ζητούμενο η μαγική επιλογή. Αν έχουμε κάνει πάρα πολλές κακές επιλογές, δεν σημαίνει ότι θα πατήσουμε ένα κουμπί και θα γίνουν όλα καλά, θα λυτρωθούμε, θα εξιλεωθούμε, δεν θα εξακολουθεί να υπάρχει ο αντίκτυπός των προηγούμενων κακών επιλογών μας. Σημαίνει όμως ότι δεν θα προστεθεί σε αυτές ο αντίκτυπος μιας ακόμα κακής επιλογής. Που έχει την αυταξία του ως αντίκτυπος. Όχι μόνο είχε, έχει και θα έχει σημασία κάθε επόμενη απόφαση που παίρνουμε, αλλά και μπορούμε να την πάρουμε, ό,τι κι αν «είμαστε». Γιατί αυτό που «είμαστε» από ένα σημείο και ύστερα λειτουργεί ως ένα παράδοξο εσωτερικό «ασυγχωροχάρτι»: λέμε δηλαδή στον εαυτό μας ότι αφού είμαστε πια ασυγχώρητοι, έχουμε λευκή επιταγή να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο: έχουμε κάνει ό,τι έχουμε κάνει, θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, θα συνεχίσουμε να εισπράττουμε ό,τι εισπράτταμε ψυχικά ή και υλικά και οι τύψεις δεν θα γίνονται μεγαλύτερες, το πιθανότερο είναι να γίνονται μικρότερες και να νεκρώνεις μέσα σου. Κι όσο πιο βαθιά είσαι χωμένος σε αυτόν τον τρόπο σκέψης, τόσο η σχέση κόστους – κέρδους αλλάζει ενώπιον κάθε νέας επιλογής. Αλλά δεν παύει κάθε φορά να πρόκειται για νέα επιλογή. Την οποία ελεύθερα καλείσαι να πάρεις. Το “Better Call Saul” είναι μια διαρκής ακροβασία πάνω στο σχοινί της ηθικής και της συνείδησης. Ο βαθιά ηθικός πυρήνας της σειράς θα υπήρχε ακόμα και αν περιέγραφε μόνο μεταμορφώσεις. Μιλά όμως για κάτι ακόμα πιο σύνθετο, για την αυτοτελή ηθική διάσταση της κάθε μεμονωμένης επιλογής.
Κi επειδή θέλω να αναφερθώ και σε μια σειρά από διλήμματα πάνω στα οποία έχει στηθεί το “Better Call Saul”, άλλα εκ των οποίων τα υπερβαίνει, άλλα εκ των οποίων μένουν μετέωρα χωρίς καμία καθησυχαστική απάντηση και τέλος άλλα στα οποία οι απαντήσεις που δίνονται είναι στον αντίποδα του “Τhe Winner Takes it All“ και κανείς νικητής δεν μπορεί να τα πάρει στα αλήθεια όλα, αφού κάτι θα κερδίσει και κάτι χάσει, θα το κάνω με ξεχωριστό κείμενο, γιατί αυτό ήδη τράβηξε πολύ. Επιφυλάσσομαι λοιπόν, στο μεταξύ μπορεί κανείς να βάλει να παίζει το τραγούδι κι η σκηνή.
«Νομίζω πως είναι αρκετά σημαντικό για ένα τόσο πετυχημένο και μαζικό πολιτισμικό φαινόμενο, όπως είναι η ραπ, να υπάρχει μια βιβλιογραφία γύρω από αυτό. Να υπάρχουν γραπτά, άρθρα, κείμενα, βιβλία, φανζίν που να προσπαθούν να αναλύσουν, να δώσουν πιο βαθιές ματιές, να δώσουν οπτικές και προοπτικές, να συνδέσουν με κοινωνικά ζητήματα, να εξετάσουν, να συζητήσουν, να προτείνουν. Γιατί θεωρώ πως η ραπ ήταν και παραμένει το πιο εύκολα προσβάσιμο και ανοιχτό είδος μουσικής προς το κοινό. Οι στίχοι, η μουσική, οι δημιουργοί, μέσω της δουλειάς τους και της μορφής τους, στήνουν διαύλους επικοινωνίας με το κοινό. Ανταλλάσσουν βιώματα, απόψεις, συμφωνούν, διαφωνούν και εντέλει παράγουν μια τέχνη ζωντανή, δυναμική, που δεν σταματά να εξελίσσεται. Με τα καλά και τα κακά της. Όπως όλα τα πράγματα άλλωστε. Οπότε, αυτό που έχουμε εδώ δεν είναι μια προσπάθεια να δικαιολογηθεί μια κατάσταση που υπάρχει στη ραπ, συγκεκριμένα ο σεξισμός. Δεν θα γράψω πως δεν είναι έτσι. Υπάρχει αυτό, φυσικά. Ούτε θα καταδικάσω, βέβαια, γιατί δεν νομίζω πως είναι κάτι τόσο απλό, που θα λυθεί με μια ρητή καταδίκη ή με μια εναντίωση. Θα παραθέσω την οπτική μου.»
17:00 Οι πόρτες ανοίγουν. Καφές, μπίρα, μπίρι-μπίρι με τον συγγραφέα, ξεφύλλισμα του βιβλίου, τσεκάρισμα του πάγκου με σχετικά βιβλία και μερτζ…
19:00 Ξεκινάει η παρουσίαση. Η δημοσιογράφος/σεναριογράφος Μαρία Λούκα, η αρθρογράφος Ηλέκτρα Φακιολά, η ράπερ Χαρά και ο συγγραφέας Κώστας Σαββόπουλος μιλάνε για το βιβλίο. Ψιλή κουβέντα με το κοινό.
21:00 Πάρτι! Dj set από τον Gzas, μπίρες, κρασιά, ποτά, μουσική, άραγμα, πηγαδάκια και χάζι μέχρι τις 23:30.
Το Better Call Saul είναι μια αμερικανική σειρά αστυνομικής πλοκής και δικαστικού δράματος που δημιουργήθηκε από τους Τζορτζ Βίνσεντ Γκίλιγκαν και Πίτερ Γκουλντ. Είναι συγχρόνως σπιν οφ, πρίκουελ και σίκουελ του Breaking Bad (της προηγούμενης σειράς του Γκίλιγκαν).
Διαδραματίζεται κυρίως στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 2000 στο Αλμπουκέρκη του Νέου Μεξικού. Η σειρά παρακολουθεί κατά βάση την εξέλιξη ενός μικροαπατεώνα με παρατσούκλι Σλίπιν Τζιμ στον φέρελπι δικηγόρο Τζίμι Μακ Γκιλ και από εκεί σε ένα εκκεντρικό λαμόγιο-μεγαλοδικηγόρο που είναι γνωστός ως Σαούλ Γκούντμαν (από το αγγλικό λογοπαίγνιο, Its all good man) μέχρι την τελική πτώση του στον απατεώνα Τζιν Τακάβιτς.
Παράλληλα η σειρά παρακολουθεί με το ίδιο αριστουργηματικό τρόπο την πορεία και την εξέλιξη μέσα από τις αντιφάσεις και τις συγκρούσεις τους άλλους εφτά κύριους χαρακτήρες.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για οκτώ ιστορίες μεταμόρφωσης ανθρώπων μέσα από τις μεταξύ τους συγκρούσεις. Η σειρά χαρακτηρίζεται από την διαρκή ακροβασία πάνω στο σχοινί της ηθικής και της συνείδησης.
Το Better Call Saul έχει λάβει την αποδοχή των κριτικών, με ιδιαίτερους επαίνους για την ερμηνεία, τους χαρακτήρες, το σενάριο, τη σκηνοθεσία και τη φωτογραφία του. Πολλοί κριτικοί την έχουν χαρακτηρίσει μία από τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές όλων των εποχών.
Η εκδήλωση
Η σειρά έκανε πρεμιέρα στις 8 Φεβρουαρίου 2015 και ολοκληρώθηκε στις 15 Αυγούστου 2022, μετά από έξι σεζόν που αποτελούνταν από 63 επεισόδια .
Έπειτα από επτά έτη αγωνίας στα οποία προστέθηκαν οι τελευταίες ημέρες ενός φρικαλέου μαρτυρίου, ο Νικόλαος Σάκκο και ο Βαρθολομαίος Βαντζέττι θανατώθηκαν κατά τις χθεσινές μεταμεσονύχτιες ώρες σύμφωνα με τους νόμους της Πολιτείας της Μασαχουσέτης.
Μια παγκόσμια διαμαρτυρία, η οποία δεν άφησε άθικτο κανέναν πολιτισμένο άνθρωπο και καμιά πολιτισμένη χώρα, δεν κατόρθωσε να αναστείλει ούτε την τελευταία στιγμή το χέρι του Νόμου. Έτσι οι δυο άσημοι Ιταλοί οι οποίοι κατά την διάρκεια της δίκης έγιναν γνωστοί στα πέρατα της οικουμένης, ανήκουν από σήμερα στην αιωνιότητα.
Δια της ηλεκτροτομήσεως τους, τέθηκε τελικά τέρμα στην σπουδαιότερη δικαστική υπόθεση που απασχόλησε ποτέ τα Αμερικανικά δικαστήρια.
Οι ηλεκτροτομηθέντες σήμερα το πρωί Νικόλαος Σάκκο και Βαρθολομαίος Βαντζέττι
Η Δικαιοσύνη μένει ικανοποιημένη
Τοιουτοτρόπως, η Δικαιοσύνη μένει ικανοποιημένη. Θα ήταν ευτύχημα αν της ικανοποιήσεως αυτής μετείχαν και τα εκατομμύρια εκείνα των ανθρώπων πάσης εθνικότητας, φυλής, θρησκεύματος και κοινωνικής τάξης τα οποία μέχρι στιγμής δεν έχουν πεισθεί ότι οι δυο θανατωθέντες κατάδικοι διέπραξαν όντως το έγκλημα για το οποίο πλήρωσαν τόσο ακριβά.
Οι Σάκκο και Βαντζέττι οδηγούμενοι από τη φυλακή στο ανακριτικό γραφείο, λίγες ημέρες πριν τη μοιραία απόρριψη της αίτησης τους περί αναθεώρησης της δίκης.
Οι αμφιβολίες αυτές όσον αφορά την έκβαση της μεγάλης δίκης της Μασαχουσέτης θα υφίστανται εφ΄ όσον η όλη υπόθεση δεν αναθεωρείται, ανεξαρτήτως του ο, τι έπαυσαν να ζουν τα δυο κύρια πρόσωπα περί τα οποία αυτή περιστράφηκε. Η Πολιτεία της Μασαχουσέτης την στιγμή αυτή αντιμετωπίζει την παγκόσμια κοινή γνώμη χωρίς αυτή να συμμερίζεται τις πολιτικοοικονομικές και κοινωνικές ιδέες του Σάκκο και του Βαντζέττι. Όμως αισθάνεται, φοβάται και υποπτεύεται ότι διεπράχθη μια από τις μεγάλες εκείνες δικαστικές πλάνες τις οποίες τίποτα δεν είναι πλέον δυνατόν να επανορθώσει.
Στον Κυβερνήτη της Πολιτείας της Μασαχουσέτης, Φούλλερ και στην Δικαιοσύνη της Μασαχουσέτης εναπόκειται να πείσουν τον πολιτισμένο κόσμο ότι καλώς θανατώθηκαν οι δυο κατάδικοι.
Δικαστές και Κυβερνήτης αρνούνται να δώσουν χάρη
Ο Φούλλερ αρνήθηκε μέχρι την τελευταία στιγμή να αναστείλει την εκτέλεση των δυο καταδίκων, να μετατρέψει την ποινή τους σε ισόβια δεσμά ή να διατάξει την αναθεώρηση της δίκης τους καίτοι επιτροπές επί επιτροπών έγκριτων Αμερικάνων τον επισκέφτηκαν στο Διοικητήριο και τον εξόρκισαν να μην επιτρέψει την ηλεκτροτόμηση των δύο καταδίκων διότι θα έστρεφε την παγκόσμια κοινή γνώμη κατά της Αμερικής.
Συγχρόνως, οι δικαστές των Ανωτέρων και των Ανωτάτων Δικαστηρίων της Μασαχουσέτης και της χώρας εν γένει, αρνήθηκαν να επέμβουν υπέρ των καταδίκων ισχυριζόμενοι ότι είναι δήθεν αναρμόδιοι και ότι δεν επιθυμούν να επέμβουν στα εσωτερικά της Πολιτείας της Μασαχουσέτης.
Αριστερά: Η σύζυγος του Σάκκο εισερχόμενη στη φυλακή για να επισκεφτεί τον σύζυγο της.
Στο μέσον: Οι φυλακές του Τσαρλστάουν, φρουρούμενες.
Δεξιά: Ο διευθυντής των φυλακών κύριος Ουίτλεΰ
Από το χθεσινό απόγευμα μέχρι τα μεσάνυχτα χιλιάδες εργατών, παρά τις αυστηρές αστυνομικές διαταγές και τις απαγορεύσεις οποιαδήποτε συγκέντρωσης, περικυκλώνουν συνεχώς το Διοικητήριο και συγκεντρώνονται στην ιστορική πλατεία Μπόστον Κόμμον, διαμαρτυρόμενοι για την επικείμενη θανάτωση των δυο καταδίκων. Οι αστυνομικοί έχουν συλλάβει εκατοντάδες διαδηλωτές και τους οδηγούν στα διάφορα αστυνομικά καταστήματα.
Ο Πορτογάλος κατάδικος Τσελεστίνος Μαδέιρος
Ο Νικόλαος Σάκκο και ο Βαρθολομαίος Βαντζέττι είχαν καταδικαστεί σε θάνατο για το φόνο του ταμία εργοστασίου της Μπράιηντρι και του βοηθού του στις 15 Απριλίου του 1920. Αμφότεροι επέμειναν μέχρι τέλους ότι ήταν αθώοι του εγκλήματος και ότι άδικα καταδικάστηκαν. Μαζί με αυτούς, χιλιάδες Αμερικάνοι, μη ανήκοντες στο Εργατικό κόμμα ή στην Εργατική τάξη, πιστεύουν στην αθωότητα των δυο ριζοσπαστών εργατών.
Ο Σάκκο με την γυναίκα και το παιδί του πριν την σύλληψη του
Μαζί με τους Σάκκο και Βαντζέττι, θανατώθηκε και ο Πορτογάλος κατάδικος Τσελεστίνος Μαδέιρος ο οποίος είχε καταδικαστεί σε θάνατο για το φόνο του ταμία Τράπεζας του Ρένθαμ εν έτη 1924. Ο Μαδέιρος είχε ομολογήσει επίσης ότι αυτός και τα μέλη της συμμορίας του είχαν διαπράξει τον διπλό, μετά ληστείας, φόνο για τον οποίον ο Σάκκο και ο Βαντζέττι καταδικάσθηκαν σε θάνατο.
Πολιτειακό Δεσμωτήριο Τσάρλεσταουν Μασαχουσέτης, 23 Αυγούστου 1927
Η παραμονή της εκτελέσεως υπήρξε μια ημέρα εξαιρετικά νευρική. Μόλις έγινε γνωστό ότι ο κυβερνήτης Φούλλερ είχε αρνηθεί να επέμβει υπέρ των δύο καταδίκων ο διευθυντής του Δεσμωτηρίου, κύριος Χέντρυ είπε στο καθένα των τριών καταδίκων ότι ευθύς μετά το μεσονύκτιο θα εκτελούνταν η θανατική ποινή τους.
Άνω: Ο δήμιος Έλλιοτ
Κάτω: Ο γιατρός Μπούργκενς ο οποίος πιστοποίησε τον θάνατο των ηλεκτροπληγέντων.
Από της 8:40 εσπερινής ώρας, οι Σάκκο και Βαντζέττι καθώς και ο Μαδέιρος ειδοποιήθηκαν από ότι επρόκειτο να πεθάνουν. Αμφότεροι άκουσαν με ηρεμία την αναγγελία του προσεχούς θανάτου τους.
Οι κατάδικοι γνωρίζοντας πλέον ότι ουδεμία ελπίδα σωτηρίας απέμεινε φρόντισαν να τακτοποιήσουν όλες τις υποθέσεις τους, να κανονίσουν ακόμα κάθε σχέση την οποία είχαν με τον κόσμο αυτόν. Ο Σάκκο αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ημέρας του στην σύνταξη μιας μακράς επιστολής προς τον πατέρα του. Σε αυτήν ο ατυχής μελλοθάνατος διαβεβαιώνει ότι είναι αθώος από το έγκλημα «για το οποίο υποφέρω επτά ολόκληρα έτη. Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη ότι η αθωότητα μου δεν θα αργήσει να αναγνωριστεί ακόμα και παρ’ αυτού του ανώτατου δικαστηρίου το οποίο απέρριψε την αίτηση μου για την αναθεώρηση της δίκης».
Στο μικρό του γιο έγραψε: «Να είσαι γενναίος και να μην κλαις! Μη λησμονείς ποτέ να βοηθάς τους αδυνάτους που ζητάνε βοήθεια και να υπερασπίζεσαι τους καταδιωκόμενους διότι αυτοί είναι οι καλύτεροι φίλοι σου. Είναι σύντροφοι σου οι οποίοι πολέμησαν και έπεσαν όπως ο πατέρας σου και θανατώθηκαν διότι αγωνίστηκαν για την ελευθερία όλων των φτωχών εργατών.»
Οι συνήγοροι των δύο καταδίκων κύριος Μουσμάνο και Χιλλ, οι οποίοι υπεράνθρωπος εργάστηκαν για να πετύχουν την αναθεώρηση της δίκης των δυο ηλεκτροτομηθέτων καταδίκων, επέστρεψαν στο δεσμωτήριο περί την 11η νυχτερινή και αποχαιρέτησαν τους καταδίκους κλαίγοντας σαν παιδιά.
Οι τρεις κατάδικοι αρνήθηκαν να δεχτούν οποιαδήποτε παραμυθία από τον ιερέα των φυλακών αιδεσιμότατο Μώρφυ ή να εξομολογηθούν και να κοινωνήσουν των αχράντων μυστηρίων.
Ο Σάκκο παρέδωσε στον δεσμοφύλακα τις επιστολές που είχε γράψει και τον παρακάλεσε να τις ταχυδρομήσει. Ο Βαντζέττι είπε: «Οφείλουμε να υποταγούμε στο αναπόφευκτο».
Στο «Δωμάτιο των Νεκρών»
Ο Μαδέιρος, τρία λεπτά της ώρας μετά το μερονύχτιο, ο οποίος είχε κοιμηθεί ήσυχος οδηγήθηκε πρώτος συνοδευόμενος υπό των φυλάκων, στο «Δωμάτιο των Νεκρών». Η ηλεκτρική έδρα είχε ετοιμαστεί. Εξ ολοκλήρου μεταλλική για να εξασφαλιστεί το ανώτατο όριο επαφής αποτελείται από πλήθος αρπάγων και ονύχων.
Εν μέσω νεκρικής σιγής η σιδηρόθυρα του μικρού δωματίου άνοιξε για να εισέλθει ο κατάδικος και έκλεισε.
Ο Μαδέιρος οδηγήθηκε στην έδρα, και κάθισε επ’ αυτής χωρίς να πει τι. Ερρίφθη επ’ αυτής, και εντός ολίγων στιγμών προσεδέθη τόσο στερεά ώστε δεν ήταν δυνατόν πλέον να κινηθεί. Σε μικρή απόσταση είχαν τοποθετηθεί ορισμένοι μάρτυρες της εκτέλεσης: Λίγοι δεσμοφύλακες, υπάλληλοι, δημοσιογράφοι.
Ο μοιραίος διακόπτης με τον οποίο διοχετεύτηκε το ηλεκτρικό ρεύμα στα σώματα των Σάκκο και Βαντζέττι υπό του δήμιου Ρόμπερτ Έλλιοτ
Αμέσως κατόπιν ο διευθυντής του δεσμωτηρίου κύριος Χέντρυ, ένευσε στον δήμιο Ροβέρτο Έλλιοτ να απολύσει το ηλεκτρικό ρεύμα. Ο δήμιος Έλλιοτ έστρεψε τον διακόπτη. Το σώμα του καταδίκου υπέστη σφοδρό κλονισμό και μέσα στα δεσμά του τα χέρια του συνεστράφηκαν ενώ οι φλέβες εξογκωθήκαν μέχρι διαρρήξεως. Το σώμα του ηλεκτροπληγέντως φαίνονταν σαν να έβραζε εσωτερικά. Ήταν μεσάνυχτα και δυο λεπτά. Ουδεμία κραυγή, ουδεμία λέξη εξήλθε από το στόμα του το οποίο συσπώταν σε φρικώδεις μορφασμούς. Οι κρόταφοι του ήταν περίρρυτοι εξ ιδρώτος.
Στις 12:09 η μεταβίβαση του ηλεκτρικού ρεύματος διεκόπη και ο γιατρός Μπούργκενς διαπίστωσε επισήμως τον θάνατο του. Το πτώμα του Μαδέιρος μεταφέρθηκε και οι δεσμοφύλακες μετέβησαν να φέρουν τον δεύτερο κατάδικο.
Ο Σάκκο
Δυο λεπτά της ώρας μετά οδηγήθηκε στο δωμάτιο ο Σάκκο. Ενώ οι δεσμοφύλακες καταγίνονταν στην εργασία της πρόσδεσης αυτός ψιθύρισε: «Χαίρε, χαίρε μητέρα μου, σύζυγοι, τέκνα και φίλοι μου!…». Έκλεισε τότε τους οφθαλμούς και οι δεσμοφύλακες του έσφιξαν το χέρι. Ο Σάκκο ήταν μεν ωχρός, διατηρούσε όμως την ψυχραιμία του και δεν θέλησε οι φύλακες να τον βοηθήσουν να καθίσει επί της καρέκλας.
Η εκτέλεση του Νικόλα Σάκκο.
Εν τέλη στρέφοντας το βλέμμα προς τους εφτά μάρτυρες της εκτελέσεως είπε σε αυτούς: «Καλή τύχη σας κύριοι!».
Ο κύριος Χέντρυ έδωσε το σύνθημα της θανάτωσης στον δήμιο, ώστε η μεγαλιωδέστερη εφεύρεση του ανθρώπου να χρησιμοποιηθεί για να του αποστερήσει την ζωή. Λίγα δευτερόλεπτα πριν ο δήμιος Έλλιοτ στρέψει τον ηλεκτρικό διακόπτη, ο Σάκκο πρόλαβε να αναφωνήσει στα Ιταλικά: «Ζήτω η αναρχία!».
Η μεταβίβαση του ηλεκτρικού ρεύματος επήλθε σαν κεραυνός σε όλο το σώμα του Σάκκο και τον συγκλόνισε ολόκληρο. Ο ιατρός του δεσμωτηρίου, Μπούργκενς διεπίστωσε επισήμως τον θάνατο μετά από δέκα λεπτά και προκήρυξε τον Σάκκο νεκρό ακριβώς στις 12:19 το ξημέρωμα.
Ο Βαντζέττι
Δυο λεπτά αργότερα οδηγήθηκε στο δωμάτιο της εκτέλεσης ο Βαρθολομαίος Βαντζέττι. Ο Βαντζέττι αντάλλαξε χειραψία με τρεις από τους φρουρούς τους οποίους αναγνώρισε και κατόπιν με τον διευθυντή του Δεσμωτηρίου κυρίου Χένρυ τον οποίον ευχαρίστησε «για την ευγενική προς αυτόν και τον Σάκκο συμπεριφορά του».
Η θλιβερή τελετή επαναλήφθηκε τότε ομοιόμορφα και τρίτη φορά. Οδηγηθείς στο τόπο της εκτέλεσης, μόλις ο Βαντζέττι κάθισε στην καρέκλα αναφώνησε:
«Επιθυμώ να σας πω για τελευταία φορά ότι είμαι αθώος. Ουδέποτε διέπραξα έγκλημα αν και ως άνθρωπος διέπραξα αμαρτίες. Σας ευχαριστώ για όσα εσείς καλοί μου φίλοι πράξατε για εμένα. Είμαι εντελώς αθώος του εγκλήματος για το οποίο ηλεκτροδοτούμε.» Κατόπιν έστρεψε το βλέμμα του προς τους μάρτυρες και είπε: «Επιθυμώ να συγχωρήσω εκείνους που με θανατώνουν καίτοι γνωρίζουν ότι είμαι αθώος»
Μετά από λίγα δευτερόλεπτα η εκτέλεση άρχισε. Ο γιατρός Μπούργκενς διαπίστωσε τον θάνατο του τα μεσάνυχτα και 26 λεπτά. Ο ηλεκτρισμός εξυπηρέτησε για τρίτη φορά την αμερικανική δικαιοσύνη.
Χωρίς την μεταθανάτιο παρηγοριά
Κατά το διάστημα αυτό η σύζυγος του Σάκκο και η αδελφή του Βαντζέττι βρίσκονταν μαζί περιστοιχισμένες από τα παιδιά της πρώτης. Όταν σήμανε η μοιραία ώρα οι θρήνοι διπλασιάστηκαν. Η Λουίζια Βαντζέττι η οποία έσφιγγε στο χέρι της έναν μικρό σταυρό έπεσε γονυκλινής και προσευχήθηκε ενώ η Ρόζα, η σύζυγος του Σάκκο υπέφερε μόνη χωρίς την μεταθανάτιο παρηγοριά, χωρίς ελπίδα.
Τρία λεπτά μετά τα μεσάνυχτα της 22ης προς 23ης Αυγούστου, ο Νικόλας Σάκκο και ο Βαρθολομαίος Βαντζέττι ξεπλήρωσαν επί της ηλεκτρικής έδρας το χρέος τους προς την Αμερικανική δικαιοσύνη. Ο Βαντζέττι δεμένος στην ηλεκτρική καρέκλα λίγες στιγμές πριν την εκτέλεση. Πάνω αριστερά φαίνεται ο Σάκκο να αποχαιρετάει για τελευταία φορά την σύζυγο του και δεξιά χιλιάδες λαού που έχουν συγκεντρωθεί στην Πλατεία Ενώσεως στη Νέα Υόρκη την παραμονή της εκτέλεσης για να διαμαρτυρηθούν κατά της θανάτωσης των δυο αναρχικών.
Μετά από μισή ώρα, τα τρία λείψανα εξήχθησαν του δωματίου της εκτέλεσης και μεταφέρθηκαν στο νεκροτομείο. Σήμερα θα παραδοθούν στους συγγενείς. Ο κυβερνήτης της Πολιτείας παρέμεινε στο Διοικητήριο μέχρι τις 12:15.
Τρίτη 23 Αυγούστου 1927
Δείτε επίσης ένα σύντομο βίντεο για τον τρόπο που ο ελληνικός Τύπος κάλυψε τα σχετικά γεγονότα
Ο ιστότοπος red n' noir χρησιμοποιεί και cookies τρίτων για τις λειτουργίες του. Συνεχίζοντας να τον χρησιμοποιείτε, αποδέχεστε τη χρήση τους. ΟΚΌροι χρήσης
Cookies και Πολιτική Απορρήτου
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
Το ρήμαγμα€2,80
Το σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάςOriginal price was: €6,36.€4,45Η τρέχουσα τιμή είναι: €4,45.
